ز گفتار او سام گردید شاد

سبک بند از یال او برگشاد

درآمد ناگهان سرمست و دلشاد

نقاب از روی چون خورشید بگشاد

چو بشنید رویین زبان برگشاد

که جاوید بادا سرافراز شاد

چو بشنید زو پیلسم گشت شاد

نیایشگری را زبان بر گشاد

گره زطره عنبرفشان کشید و گشاد

هزار نافه صبا در میان کشید و گشاد

زبغچه بند دلم چون روان کشید و کشاد

زرختها بخود اول کتان کشید و کشاد

زکیسهای گریبان و یقهای بناف

[...]

تافت سوی من عنان خندان و شاد

بر من از خنده در راحت گشاد

هر دو از دیدار هم بودیم شاد

وز وصال یکدگر در صد گشاد

شد لیلی را درون ز غم شاد

وان نامه ز جیب خویش بگشاد

فاخته بال و پر ز هم بگشاد

شانه شد بهر طرهٔ شمشاد

چنار از حسن بالادست خود شاد

که باشد زیر دستش سرو و شمشاد

چشم آنکه بر آن جمال بگشاد

بنشست بزیر تیغ او، شاد

با دلی خونین لبی خندان و شاد

با روانی بسته با رویی گشاد

اطاعت نما کز تو گردندشاد

به رویت در فتح گرددگشاد

مولّه در چمن بید، است و شمشاد

ز هجر قاسم ناکام ناشاد

شما در باغ و بستان خرم وشاد

به خون غلطیده قاسم شاخ شمشاد

چو بشنید این، در به رویش گشاد

سوی خان خود برد، خندان و شاد

همه اهل این شهر خندان و شاد

درغم به روی شما چون گشاد

فرود آمد و دست ها برگشاد

کشیدش به برتنگ، خندان و شاد

که در پاریس وقتی با دل شاد

قوام السلطنه فرموده انشاد