گر تو پیش آری بفضل خویش دست

برگشائی هر گره کایام بست

ناتوانی زان دهی بر تندرست

تا بداند کآنچه دارد زان تست

وقت این گل میرود حالی ز دست

دیگران را تا شبانگه وقت هست

چون خریداران، گرفتیمش بدست

زانکه چرخ پیر، بازارش شکست

چرا رشتهٔ هستیم را گسست

چرا ساقه‌ام را ز گلبن شکست

در کمین رهنوردان مینشست

هم کله میبرد و هم سر میشکست

هر گهر خواهی، درین یک معدنست

خرقه و پاتابه و پیراهن است

آدمیخوار است، حرص خودپرست

دست او بر بند، تا دستیت هست

ترا، هم رنگ و هم ار زندگی هست

مرا زین هر دو چیزی نیست در دست

تا که بر می‌آیدت کاری ز دست

رونقی ده، گر که بازاری شکست

گفت، دکان مرا ایام بست

دیگرم کاری نمی‌آید ز دست

صبحگاهان رفت و در محضر نشست

شامگه برگشت، خون آلوده دست

گربه ناگاه از کمین برجست

گلوی جوجه را به دندان خست

سهی سروم از بار غم گشت پست

مرا برف پیری به سرنشست

گل یخ گر آورد بستان به دست

مرا آتشین‌لاله‌ای چون تو هست