وگر من به سال وخرد مهترم

هم از پشت جمهور کنداورم

فرود آمد از بارگی شاه نرم

بدان تاکند برگیا چشم گرم

بیاورد مرد جوان آب گرم

همی‌ریخت بر دست او نرم نرم

دلی داشتی پیش ازین پر ز شرم

چرا شد برین سان بی‌آزرم و گرم

به پنجم که باشد سخنگوی گرم

بشیرین سخن هم به آواز نرم

چنین داد پاسخ که زنرا که شرم

نباشد بگیتی نه آواز نرم

بدو گفت قیصر نه من چاکرم

نه از چین و هیتالیان کمترم

همی سر فرازد که من قیصرم

گر از نامداران یکی مهترم

کنون من بسال ازشما کهترم

برای جوانی جهان نسپرم

زدفتر همه نامشان بسترم

سر تخت ساسانیان بسپرم

همی بوی تاج آید ازمغفرم

همی تخت عاج آید از خنجرم

همی‌راندند آن دو تن نرم نرم

خروشید خسرو به آوای گرم

چو مغزش شد از بادهٔ سرخ گرم

هم آنگه بخفت از بر ریگ نرم

زدی دست بر پشت اونرم نرم

سخن گفتن خوب و آواز گرم

ز بازارگان بستد آن آب گرم

بدن تا ندارد جهاندار شرم

چه دیدی بدوگفت از دخترم

کزو تیره گردد همی افسرم

مگر پاسخی یابی از دخترم

کزو آتش آید همی برسرم

هم از کار بندوی دل کرد نرم

کجا داشت از روی بندوی شرم

وگر هیچ رنج آیدت بگذرم

زمین را سراسر بپی بسپرم

همی شیر کپی خورد دخترم

بگوییم و ننگی شود گوهرم