از آن کانی که جان‌ها گوهر اوست

فلک از دیر‌گه خاک در اوست

زروز و شب دو خادم بر در اوست

که آن کافور و این یک عنبر اوست

چو زان کانی که جانهاگوهر اوست

فلک از دیرگه خاک در اوست

تیغ تو که مرگ جرعة ساغر اوست

سرچشمة آب نصرت اندر سراوست

رخساره بخون دشمنانت شوید

این نیز نشان پاکی گوهر اوست

کعبه هرچندی که خانهٔ بر اوست

خلقت من نیز خانهٔ سر اوست

یقین سرچشمهٔ سر قدر اوست

یکی رکن عظیم معتبر اوست

اول انبیاء و آخر اوست

باطن اولیا و ظاهر اوست

دلم را مقام عبادت درِ اوست

زهی بخت آن دل که فرمانبرِ اوست

طفیل قد اوست هرجا که جانی ست

عجب سرو نازی که جان‌ها برِ اوست

اگرچه خطش نیست چون غمزه جادو

[...]

صفحه لوح جهان دفتر اوست

نسخه صنع بدایعگر اوست

کار دانا کن هر کارگر اوست

پیشه پیش آور هر پیشه ور اوست

قد تو نهالیست که آتش ثمر اوست

دیوانه ی آن بادیه ام کاین شجر اوست

آراسته باد این چمن حسن که هر روز

فیض نوام از لاله و ریحان تر اوست

زلفت گرهی بست بهر قطره ی خونم

[...]

شاهی که سر چرخ برین خاک در اوست

در تمشیت کار قضا کارگر اوست

اوراق فلک دفتر فضل و هنر اوست

ایجاد بشر پرتو فیض نظر اوست

بحریست که ارواح ائمه گهر اوست

[...]

آنکه اقبال خادم در اوست

بخت و دولت غلام و چاکر اوست

محبت گنج و اشکم گوهر اوست

سیه ماری چو زلفت بر سر اوست

عشق است که علم دو جهان مختصر اوست

مجموعه احوال دو عالم خبر اوست

صد راهزنم در صف اندیشه نشسته

حرز دل آگاه نشین از نظر اوست

بیگانگیش بار دهد اشک ندامت

[...]

ماهم نه نهالی است که خورشید بر اوست

طوبی خس زیبا چمنی که این شجر اوست

مرغی که حرم را شرف از نسبت او بود

جاروب حرمگاه صنم بال و پر اوست

گه زهر فشاند به مگس، گه زند آتش

[...]

گران نخل خبیث و این بر اوست

ولی آن آتش این خاکستر اوست

مرغی که رمیدن ز جهان بال و پر اوست

از عرش گذشتن سفر مختصر اوست

عشق و محیطی است که دلها گهر اوست

نیلی رخ افلاک ز موج خطر اوست

عشق تو همایی است که دولت اثر اوست

[...]

محیط عقل را آب گهر اوست

مزاج روح را طعم شکر اوست

آه جگر ماست که آتش شرر اوست

مژگان تر ماست که صد ابر تر اوست

زلف تو که چون راهزنان گوشه گرفتست

هر فتنه که در شهر شود زیر سر اوست

بلبل به قفس داشتن امروز روا نیست

[...]