کشتن تن در یم احسان او

خرد کند موجه طوفان او

فلک دودی از مطبخ خوان او

جهان‌تاب خورشید احسان او

از بس که در خیال مکیدم لبان او

یاقوت فام شد لب گوهرفشان او

نقد وجود من همه مصروف هیچ شد

یعنی نداد کام دلم را دهان او

پیرانه‌سر بلاکش ابروی او شدم

[...]

جگر پاره‌ای چند بر خوانِ او

جگرخواره‌ای چند مهمانِ او

آنکه بود روزگار ریزه‌خور خوان او

هرکه به جز کردگار شاکر احسان او

بحر ز جودش نمی دهر ز عمرش دمی

وز دل و جان عالمی تابع فرمان او

ساحت کویش‌ حرم خلق نکویش ارم

[...]

ما سوی الله گوش بر فرمان او

آیهٔ وجه اللّهی در شان او

هرکه‌ شد در راه جانان جان او

خود دیت‌ باشد ورا جانان او

بعد هتک‌ سرّ او جانان او

کرد غالب‌ سرّ خود بر جان او

بود انجیل‌ ارچه‌ حرز جان او

لیک‌ بود انجیل‌ هم‌ فرمان او

گر خیالی‌ غم‌ بود بنیان او

وسعت‌ عالم‌ شود زندان او

چون ننالم در غم هجران او

چون نباشم روز و شب نالان او

گروهی که بردند فرمان او

نمودند جان ها گروگان او؟

چه باشد گر آیید زی خان او

شبی چند گردید مهمان او؟

ملوک وملایک ثنا خوان او

زمین – گردی از نعل یکران او

که شد نرم چون سرمه ستخوان او

بردیو نر دور شد جان او

زسر تا بن انجیل درشان او

مسیحا به گردون ثنا خوان او

ولی آنکه را گفته در شان او

که او را من است و منم زآن او

مکن تکیه بر چرخ و پیمان او

مشو غره بر ماه و کیوان او

قدر مسیحا برد لعل سخندان او

عقد ثریا درد گوی گریبان او

روضه فردوس را نسبت کویش مده!

گلشن جنت کجا طرف گلستان او؟!

شحنه هجران او آن قدرم دور کرد

[...]

شوخی که بگذرد ز دل ما سنان او

باشد خدنگ حادثه تیر کمان او

در صحن باغ غنچه نشکفته ز انفعال

خون می‌خورد ز حسرت رشک دهان او

وصف حدیث موی میانش چسان کنم؟!

[...]