دهشت زده گشت قیس از آنان

لب بست ز گفت و گوی جانان

جان من خسته پیش جانان

باشد نغمات شوق خوانان

می رفت چنین نشید خوانان

از دیده سرشک لعل رانان

قدی چو قد شکر دهانان

مرغان ز سرش نشید خوانان

از قوت شوق کوی جانان

شد ناقه بادپای رانان

وان دم که شدند مهربانان

دامن ز غبار او فشانان

او رفته به دوش مهربانان

مادر ز عقب سرشک رانان

شدند اندر هوای وصل جانان

به گیتی یادگاری ماند از آنان

ز گل چیدن، به رنگ نوجوانان

حنایی گشته دست باغبانان

به نام نکته گیر نکته دانان

زبان دان زبان بی زبانان

نمک دار حدیث خوش زبانان

شکر ریز لب شیرین دهانان

بر آتش مجتمع از کاردانان

همه آتش پرست و بید خوانان

به شکل برهمن شد بید خوانان

همی گفتند لعنش بی زبانان

صنم گفت ای برهمن بید خوانان

مشو بی دین به عشق مه جبینان

حاشا که زنده مانم از جور غیر و جانان

شمعی بگو چه سازد با آستین فشانان

از جور خوبرویان مشکل رهند عشاق

این فرقه جان‌سپاران و آنقوم جان‌ستانان

کی حل عقده عشق زاهل خرد برآید

[...]

خوشاب بزمی که سرخوش از شراب صحبت جانان

برقص آیم چو مستان دست‌کوبان پای‌افشانان

بیک جام میم کافر شناسد زاهد و داند

مسلمان خویش را و میخورد خون مسلمانان

ز بیقدری کشم از آسمان نازی درین محفل

[...]

اگر از حال ما پرسی بپرس از طرّهٔ جانان

پریشانان نکو دانند احوال پریشانان

ملک آسوده در خلوت‌سرا و دادخواهان را

دریغا خون کند در دل تغافل‌های دربانان

نکویان سست‌پیمانان و من داغم درین گلشن

[...]

گدایان را، هوای بزم سلطانی و، سلطانان

نشانده بر در دولت سرا، بی‌رحم دربانان!

نشسته جان‌فشانان بر سر راهش من و، ترسم

که از من بگذرد با غیر، بر من دامن‌افشانان

مرا عهدی است با خوبان، بسی محکم؛ چه سود اما

[...]

نشسته میکشان، اهل هوس در خلوت جانان؛

مرا بیرون در باید کشیدن ناز دربانان

چه در شیر تو کافر کیش مادر کرده در طفلی

که شیرین در مذاق آید تو را خون مسلمانان؟!

بتان ریزند اگر خونم، غم جانم نه؛ لیک از خون

[...]

پیران ز چاره عاجز در کار این جوانان

کاینان به سحر و اعجاز گشتند درس خوانان

بی‌مهر ساقی ما جز خون نکرد در جام

شرب مدام اینست در بزم مهربانان

بانی بگوی نائی اسرار دل کماهی

[...]