دگر از بهر آن کورا بحالی

نباشد افتضاح و انفعالی

بود گر انقیادت را کمالی

نباشد اعتراضت هم بحالی

بحیثی کز ظهور اتصالی

ز خود یک شیئی را نگذاشت خالی

یکی نور است و ضوئش بالتوالی

کشیده هم بدانی هم بعالی

دگر هم بر صورهای مثالی

بحسیات دیگر بالتوالی

ز وصل‌الوصل گویم با تو حالی

شنو از جان گر اهل اتصالی

گذشته است آنکه در دعوی و حالی

بود لازم کرامت یا کمالی

دگر هم مشتمل شد نصف عالی

شئون ذات را عندالموالی

سیم همت بود اندر توالی

خود آن زارباب همتهای عالی

شد احمد را از آن پس‌ رتبه‌ عالی‌

که‌ خوانند اهل‌ توحیدش غزالی‌

خموش افتاده ای جان برادر! در چه احوالی

بود در قتلگه پهلوی اکبر جای تو خالی

کرده هلا رخ دو نعمت متوالی

موسم اردیبهشت ماه جلالی

آمده مولود شمس مجد و معالی

ختم رسل مقتدای دانی و عالی

چنین بر خلق عالم کرد حالی

که رفتم از جهان با دست خالی

شاه دو سرا علی عالی

آیینه ی ذات لایزالی

به شهرعشق نه روز و نه هفته است و نه سالی

چو درگذشت زمان نیست غیر خواب و خیالی

بیار ساقی می ای که پیر باده فروشش

نهفته در خم یا شیشه یا سبو دو سه سالی

مگر به همت پیر مغان لطف تو بتوان

[...]

امشب که منم با تو در اینخانه خالی

کس جز من و تو نیست در این کوی و حوالی

عمریست که من با تو بتا فرصت اینحال

میجستم و یک امشبه فرصت شده حالی

از دست تو نوش است و خوش و خوب و گوارا

[...]

ای شاهد بزم بی زوالی

وی مهر سپهر لایزالی

آئینه مهر روی توحید

تمثال جهان بی مثالی

ای شوخ حریف بی محابا

[...]

جهانی از قیود ملک خالی

زمین و آسمان او مثالی

بگنج ای در سؤالت صد معالی

بنه عقد ل آلی بر ل آلی

یکی ز اهل سلوک از پیر زالی

نمود از روی درویشی سؤالی