|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: یکی از سالکان از پیر معنوی می‌پرسد که حق را کجا باید جستجو کرد تا به دستش بیفتد. پیر پاسخ می‌دهد که تو خود را به قید هستی بسته‌ای و علت عدم دسترسی‌ات به حقیقت این است که او را نمی‌شناسی. او می‌افزاید که هر جا بخواهی او را پیدا کنی، اگر او را بشناسی، در دسترس تو خواهد بود. بنابراین، بزرگترین آفت برای سالک، ناشناسی حق است.
هوش مصنوعی: یکی از عارفان از پیر و سالکی پرسشی درباره زندگی درویشی انجام داد.
هوش مصنوعی: در کجا می‌توانم حقیقت را پیدا کنم که به من دست بدهد و همیشه در دستانم باقی بماند؟
هوش مصنوعی: گفت: ای کسی که در بند هستی، تو کجا رفتی که او هنوز در دستان تو باقی مانده است؟
هوش مصنوعی: هر جا به دنبال چیز خوب و ارزشمندی بروی، اگر او را بشناسی، به دستش خواهی آورد.
هوش مصنوعی: کسی که در این مسیر حرکت می‌کند، نباید نگران آسیب‌هایی باشد که ناشناخته‌ها برای او به وجود می‌آورند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.