مانند کمان ز حسن عالی

صد خانه نموده اند خالی

از حال میزند دم، صوفی بهرزه نالی

الحق ولی توان شد، زین حالهای قالی!

پیران این زمان را، چون معتقد نباشیم؟

هستند گرچه ناپاک، دارند پاک مالی!

کس را به اوج عزت، افتادگی رساند

[...]

نباشد گنبد او را مثالی

فلک در وی چو فانوس خیالی

بیا ساقی ازین درگاه عالی

مگردان سیدا را دست خالی

به بیرونش یکی قصریست عالی

که مهمانخانه او نیست خالی

به ملک آستینش چین خیالی

به روی کشور او هند خالی

بود پیه سوز من از پیه خالی

فتاده بر سرش یاد کلالی

کشد میزان گردون خشکسالی

شده خورشید و مه را پله خالی

به ما و من غلو دارد دنی تا فطرت عالی

جهان تنگ آسودن دل پر می‌کند خالی

نقوش وهم و ظن در هر تأمل می‌شود باطل

خط پارینه باید خواندن از تقویم امسالی

نفس سحر چه مضمون بر دماغ هوش می‌خواند

[...]

رمی‌’ بیتابیی‌، تغییر رنگی‌،‌گردش حالی

فسردی بیخبر، جهدی که شاید واکنی بالی

به رنگ غنچه نتوان عافیت مغرور گردیدن

پریشانی بود تفصیل هر جمعیت اجمالی

بغیر از نفی هستی محرم اثبات نتوان شد

[...]

ای غم عشق تو هر کشور دلها والی

اختر حسن تو مشهور به فرخ فالی

صبح دیدار تو سرمایه صدخوشحالی

آنقدر باش که چون نی شود از خود خالی

جمالش آفتاب لایزالی

صفاتش نور ذات ذوالجلالی

افسانه ای از مجاز خالی

پیرایهٔ نکته های حالی

کلکم به ترانه های حالی

گسترده نعیم لایزالی

یعسوب جهان، علیّ عالی

کز حق به دو عالم است والی

مشکل که دهد دست مرا با تو وصالی

تو نخل برومندی ومن خشگ نهالی

ما را که بجز دست تهی نیست بضاعت

اندیشه وصل تو؟ تمنای محالی!

آن نیست که پیوسته کنم وصل تمنا

[...]

خردمندی زدی دوشینه فالی

همانا اخترت دارد وبالی

سلک دندانش، از کهنسالی

ریخته؛ درجش از گهر خالی

الغرض، جای دوستان خالی

که ببینند صحبت قالی

گو: بشکند از چمن نهالی

گو : کم شود از افق هلالی