دلخسته ام از شنیدن احوالش

کآورد چو نال آن شکرین لب نالش

چون بینم سرو قامتش بر بستر

یا لاله رخش زرد شده بر بالش

زین قویتر بده است احوالش

هیچکس بو نبرد ز اجلالش

کانچه گوید بود همه حالش

حالش افزون بود بل از قالش

هر کرا اینچنین بود حالش

در ترقی است جمله احوالش

از سکوت و سکون و افعالش

گشت روشن کمال احوالش

رفت دل، نیست روشنم حالش

برو، ای جان، تو هم به دنبالش

من بدینسان که حال خود بینم

نبرم جان ز چشم اقبالش

چه خبر شهسوار رعنا را؟

[...]

کسی کز عشق کس باشد خیالش

شود همسر به کابین حلالش

خالی شده از جلا جمالش

معزول شده ز جلوه خالش

آن خم، که درون بود زلالش

بیرون گذرد نم از سفالش

که میبرد خبر عاشقان شیفته حالش؟

ز سجده گاه عبادت به پیش صدر جلالش

هزار دیده بر آن چهره ناظرند ولیکن

نمی‌رسد نظر هیچکس به کنه کمالش

مرا دلیست به حال از فراق صورت آن بت

[...]

و گر خونت همی ریزد جمالش

چو یار آید ز در می‌کن حلالش

گر جوی خرج سازی از مالش

نرهی، تا تو باشی از، قالش

فلک پیمانهٔ فضل نوالش

جهان پروانهٔ شمع جلالش

چو شهد خود خوری می‌دان حلالش

ولی تا موم نستانی ممالش

خوشا شیراز و وضعِ بی‌مثالش

خداوندا نگه دار از زَوالش

ز رکن آباد ما صد لوحش الله

که عمرِ خضر می‌بخشد زلالش

میانِ جعفرآباد و مُصَلّا

[...]

بنمود جمال او به خوابم

گفتم باشد مگر جمالش

بیدار شدم ز خواب مستی

نه نقش بماند نه خیالش

نه من ماندم نه غیر او هم

[...]

چه خوشحالی که می یابم جمالش

چه خوش خوابی که می بینیم خیالش

به هر صورت که بنماید جمالش

جمالش بین و آن صورت خیالش

خرامان می رود آن شوخ و صد بیدل ز دنبالش

به خون غلطان ز ناوکهای چشم مست قتالش

ز من دامن کشان بگذشت بشتاب ای صبا از پی

بیفشان گرد ادبار من از دامان اقبالش

چو موری گشته ام از ضعف کو آن قوت بختم

[...]

خوشا منازل سلمی و ربع و اطلالش

که برد رسم و اثر گردش مه و سالش

کدام کاخ سرافراخت زین نشیمن خاک

که دستبرد حوادث نکرد پامالش

عجب زناله به تنگم که ناگذشته زلب

[...]