ساکنان بینی از سر اخلاص

چشم بگشاده بر سرادق خاص

چون بیابی حقیقت اخلاص

ره کنی قطع تا سرادق خاص

خدمتش می‌کن از سر اخلاص

تا چو ایشان شوی توخاص‌الخاص

نه چو زامت فزونش بود اخلاص

گشت بوبکر در تجلّی خاص

خواجهٔ با خلاص و با اخلاص

جانش آزاد کرد مجلس خاص

باشد اندر سرای و حجرهٔ خاص

بر سرش خادمان با اخلاص

شمس دین ، کدخدای خاص ملک

ای درت کعبهٔ عوام و خواص

رأی تو گنج عقل را گنجور

طبع تو بحر فضل را غواص

چرخ در خمت تو با رغبت

[...]

به هر مایه نشانی داد از اخلاص

که او را در عمل کاری بود خاص

سخن گوهر شد و گوینده غواص

به سختی در کف آید گوهرِ خاص

ز دریا دُر برآرد مرد غواص

به کم‌مدت شود بر تاج‌ها خاص

چو پوشید از کرامت خلعت خاص

بیامد باز پس با گنج اخلاص

برون آمد ز درگه حاجب خاص

ز دریا داد گوهرها به غواص

یک ذره ز کیمیای اخلاص

گر بر مس من زنی شوم خاص

زین بحر ضمیر هیچ غواص

بر نارد گوهر‌ی چنین خاص

پاس شب را ز خیل‌خانه خاص

تویی امشب یتاق‌دار خلاص

شربت خاص خورد و خلعت خاص

یافت از قرب حق برات خلاص

برگشادم بسی خزانه خاص

هم کلیدی نیافتم به خلاص

آن ز مس کرد نقره نقرهٔ خاص

وین کند نقره را به زر خلاص

تا دویدند و از خزانهٔ خاص

آوریدند نقدهای خلاص

شاه فرمود تا به مجلس خاص

بر محکها زنند زر خلاص