هم از چرخ و گردون بهنگام تاز

بر آن چرخ گردون شدی گردباز

سومین دان خطی که از آغاز

ره بر این چار قطب برده فراز

انجمن گشته به گردش ز نیاز

همه اشیاخ و بزرگان حجاز

مشک از چین و شکر از اهواز

پشمک از یزد و باده از شیراز

شب که با یاد رخت داشت دلم سوز و گداز

برق آهم به تکاپوی تو شد در تک و تاز

هوشم از سر به خیال سر زلف تو برفت

همچو موسی طرف طور دوان از پی راز

صانع روز ازل را تو چه خوش مصنوعی

[...]

دوم سعدی که او سر زد ز شیراز

رسد شیرازیان را بر جهان ناز

بر خیز و دل از صحبت دیرینه بپرداز

با لالهٔ خورشید جهان تاب نظر باز

وقت هیجا تیغ او آهن گداز

دیده ی او اشکبار اندر نماز

خویش دار و خویش باز و خویش ساز

نازها می پرورد اندر نیاز

شاه رمز آگاه شد محو نماز

خیمه بر زد در حقیقت از مجاز

بوعبید آن سید فوج حجاز

در وغا عزمش ز لشکر بی نیاز

گریه های او ز بالین بی نیاز

گوهر افشاندی بدامان نماز

خود بخود گردد در میخانه باز

بر تهی پیمانگان بی نیاز

ساز او در بزم ها خاطر نواز

سوز او در رزم ها آهن گداز

هست شأن رحمتت گیتی نواز

آرزو دارم که میرم در حجاز

گهی خفته در تاک و طاقت گداز

گهی خفته در خاک بی سوز و ساز

کاروان برگ سفر ناکرده ساز

بیکران افلاک و شب ها دیر یاز

وادی خوش بی نشیب و بی فراز

آب خضر آرد بخاک او نیاز

پیش خود دیدم سه روح پاکباز

آتش اندر سینه شان گیتی گداز

گاه او را با کلیسا ساز باز

گاه پیش دیریان اندر نیاز