تیغ ستم ببین چه به زلف ایاز کرد

پا از گلیم خویش نبایددراز کرد

پستان حنظلم به دهن تنگ شکرست

نتوان به تلخروییم از شیر باز کرد

بر جبهه اش غبار خجالت نشسته باد

[...]

ز ره چشم مالیدن آغاز کرد

نی تیر برگ سفر ساز کرد

شهش چون به بزم خود آواز کرد

ز والامقامی به شه ناز کرد

کسی کاین چنین لعبتی ساز کرد

مگویید نیرنگ، اعجاز کرد

واعظ به منبر آمد و بیهوده ساز کرد

در حقّ هر گروه سر حرف باز کرد

ملّا به مَدرَس آمد و درس دقیق گفت

حق را ز غیر حق به گمان امتیاز کرد

خالی ز معرفت چو ریاست پناه شد

[...]

یار آمد از درم سحری در فراز کرد

برقع گشود و روی چو خورشید باز کرد

هم بر دل شکسته در خرمی گشاد

هم بر روان خسته در عیش باز کرد

اول ز راه لطف در آمد به دلبری

[...]

بدل عزم کین خواستن ساز کرد

غضب را بخونخواهی آواز کرد

زهر سو در گفت و گو باز کرد

ره مصلحت بینی آغاز کرد

به کف، تیغ خونریزی آغاز کرد

به مرگ بقا گریه را ساز کرد

یکی روز هنگامه ساز کرد

در انجام هنگامه آغاز کرد

چو مرغ سحر عزم پرواز کرد

در فتح از هر طرف باز کرد

پی تهنیت صحبتی ساز کرد

در انجام هنگامه آغاز کرد

مؤذن خروشیدن آغاز کرد

در سجده بر عالمی باز کرد

حکایت ز هر جانب آغاز کرد

در مشورت جمله را باز کرد

آگاهی از خیال خودم بی‌نیاز کرد

خود را ندید آینه تا چشم باز کرد

نعل جهان در آتش فکر سلامت است

آن شعله آرمید که مشق گداز کرد

چون آه کرد رهگذر ناامیدی‌ام

[...]

دیدی آخر آنچه با من طالع ناساز کرد

یار را از من مرا از یار غافل باز کرد

میسرودم بر گلی یکچند همچون بلبلی

ناگهان برگ سفر آن گل ز گلشن باز کرد

سخت‌گیریهای هجرش بر فشار طایرم

[...]

تا سرو را هوای قدت سرفراز کرد

پا از گلیم ناز چو زلفت دراز کرد

پیچید بوی جان، به دماغ دلم ز دور

مشاطهٔ صبا سرِ زلفت چو باز کرد

کونین را چو مردم چشمم به خون نشاند

[...]

باد صبا فسانهٔ زلف تو ساز کرد

پیغام آشنا، شب ما را دراز کرد

گردید قسمتم ز ازل عشق شعله خو

ساقی مرا به جرعهٔ می جانگداز کرد

افزون شد از بهار خطت، شور عاشقان

[...]

پس آنگه در تربیت بازکرد

دلم مخزن گوهر راز کرد

مرا با مغان همدم راز کرد

به رویم در فیض را باز کرد