وان را دو جهان بها بیارید

زان کار به جز قفا نخارید

کای همنفسان کزین دیارید

وز دلبر من سخن گزارید

ای کسانی که بخاک قدمش جا دارید

گاه گاه از من محروم شده یاد آرید

تا کی از حسرت او خیزم و بر خاک افتم؟

وقت آنست که از خاک مرا بردارید

گر ز نزدیک نخواهد که ببینم رویش

[...]

به ماتم بیخ عیش از جان برآرید

به زاری تخم غم در دل بکارید

شما کزادگان شاخسارید

نشاط سرو و گل فرصت شمارید

بگفت از اهل صنعت با که یارید

ز صنعت پیشگان با خود که دارید

چرااو را به خود وا می‌گذارید

چرا زینسان غریبش می‌شمارید

سنان در سینه تخم مرگ کارید

چو ابر تیغ خون باران ببارید

شما هر یک به رفتن پر بر آرید

ولی هنونت را با من گذارید

شما کآزادگان شاخسارید

نشاط سرو و گل فرصت شمارید

به اهل بیت بفرمود دست از او دارید

سلاح بهر تن ناز پرورش آرید

شما که ساکنان کوی یارید

چرا این نعمت آسان می شمارید؟

دریغا چون شما می بود فایز

که سر بر آستان یار دارید

چرا در طرف باغ و لاله زارید

ز گلشن روی برصحرا گذارید

ای عزیزان کرم بجای آرید

اختلاف از میانه بردارید

دل دشمن میاورید بدست

خاطر دوستان میازارید

خائنان را بدر کنید از خوان

[...]

اندر قدمش فتاد و زارید

خون از مژگان بدیده بارید

آن خط دلارا نو خطان بیاد آرید

چون بخاک بسپارید

ز دامان علی دست مدارید

جز اندر پی او ره مسپارید