سوی قلب ترکان به پیکار شد

به کین جستن هر دو سالار شد

بدان گه که سالش ده و چار شد

سوار و دلیر و صف آوار شد

دریغا یل نامور خوار شد

برو روز روشن، شب تار شد

همانا که دولت مرا یار شد

سعادت قرین بخت بیدار شد

همان دیوبد سوی کهسار شد

از آن انجمن ناپدیدار شد

سرانجام یزدان مرا یار شد

سر بخت توران نگونسار شد

شب از روز روشن پدیدار شد

سران زیر خنجر گرفتار شد

چو تاریکی شب پدیدار شد

سپه را ز سر رزم و پیکار شد

سیه مرد دیلم گرفتار شد

هزیمت دگر سوی کهسار شد

چو دستان فرخ گرفتارشد

گل زندگی را همی خارشد

باز آمد آنکه ملک بدو کامکار شد

باز آمد آنکه بخت بدو بختیار شد

بر پای ظلم هیبت او پای بند گشت

در دست عدل دولت او استوار شد

بیدار بود فتنه کنون مست خواب گشت

[...]

چه سلطان خاور پدیدار شد

سر زنگی شب نگون سار شد

مر آن دیو را نام سگسار شد

که شیر از نهیبش در آزار شد

چه آگه از آن پیر سگسار شد

به نزدیک او شیرکردار شد

تو را نام اگر دیو سگسار شد

بکین نام من دیو کردار شد

چو این کوی زرین نمودار شد

سر اختر شب نگونسار شد

سحرگه که از خواب بیدار شد

دل از دست و رنگش ز رخسار شد

چو آن دید از بیم بیدار شد

که دشت از سواران شب تار شد

جهان را دگر فتنه بیدار شد

سر پر دلان پر ز پیکار شد

چه در منزل فهر تجار شد

ابا او دو صد شیر کردار شد