من که در کنار او جوی اشک بگشادم

نوجوان دامادم

دود آه آتش بیز عود رود ناشادم

نوجوان دامادم

تا ابد نخواهد رفت نامرادم از یادم

نوجوان دامادم

ز طفلی آنچه به من یاد داد استادم

به غیر عشق برفت آنچه بود از یادم

بکند سیل غم عشق بیخ و بنیانم

به باد رفت ز بیداد هجر بنیادم

برای پیروی از دل ملامتم نکنید

[...]

به خونِ دل نیم زین زیست، شادم

که زردشتی بُوَد خون و نژادم

من که در بندگیش دلشادم

از غم هست و نیست آزادم

نیستم مبرم و حسود و لئیم

واسع‌الصدر و مشفق و رادم

گر ز کید زمانه در رنجم

[...]

مبلغی قرض پیش را دادم

مابقی را به کیسه بنهادم

کرد هرکس به پرسشی یادم

نامهٔ خواجه را نشان دادم

سر و سامانکی به خود دادم

پس پی بچه‌ها فرستادم

زن خود را به رَی فرستادم

از خود او را وکالتی دادم

مورد قهر و خانه بر بادم

رفته علم و ادب هم از یادم

آنچه گفتند سربسر دادم

مهر و امضای خویش بنهادم

زرگرفتم به وام‌ها دادم

با دلی خون به کنجی افتادم

تا بدام تو من ای جان جهان افتادم

کرد عشق تو ز قید دو جهان آزادم

هر قدر درس که‌ام وخته بود استادم

الف قامت رعنای تو برد از یادم

تا چو طوطی همه جا شرح دهم قند لبت

[...]

هنوز از شکر نیکیهات شادم

چرا بی موجبی دادی به بادم

چو اشک، از چشم گردون افتادم

به رخسار خوش گل، بوسه دادم