من دلخسته در عشقت خرابم

ببرده آتش عشق تو آبم

گرم چون چشم مستت مست خواهی

بده جانا از آن لعلت شرابم

به چشم ساحر و زلف پرآشوب

[...]

به درد عشق تو درمان نیابم

ببرد از من به دستان هوش و تابم

ز دست غمزه غمّاز شوخت

برفت از دست باری خورد و خوابم

حدیث عشق رویت با طبیبان

[...]

بی روی تو نیست خورد و خوابم

پیوسته ز هجر در عذابم

بر خاک نشسته ام ز جورت

وز دیده ز سرگذشت آبم

بگذشت فغان من ز گردون

[...]

ز چشم مست ساقی من ‌‌‌‌‌خرابم

نه آخر بیخود از جام شرابم

از آن ساعت که دیدم جام رویش

چو مویش روز و شب در پیچ و تابم

ندارم هیچ آرامی و خوابی

[...]

من اندر ملک معنی آفتابم

ز منبع دیگران اندر حجابم

زلف آشفته همی تابی و من می تابم

آتش چهره میفروز که من در تابم

شب خیال تو به بالین من آمد گفتم

آه کامد به سرم عمر و من اندر خوابم

ما درین بحر به کشتی تو یابیم نجات

[...]

به چشمانت که تا رفتی ز چشمم بی‌خور و خوابم

به ابرویت که من پیوسته چون زلف تو در تابم

بنقش چادرشب کز نهالی بیخورو جوابم

بروی مهوش والا که من از شده در تابم

بگرمی تن قندس بنرمی بر قاقم

[...]

وگر باشد ز عصیان صد کتابم

توانی شستن از چشم پرآبم

خیالت دیدم و بربود خوابم

گشاد از دیده و دل خون نابم

نماید ناگهان از دور آبم

فتان خیزان به سوی آن شتابم

هر چند دهند پیچ و تابم

خود را به تو بسته چون طنابم

آن را ز کسی دگر نیابم

زانست کزو نظر نتابم

از گرسنگی نماند تابم

گفتم که بزن بر آتش آبم

داد از قدح سراب آبم

وز رشحه خون دل شرابم

لیک با این همیشه در تابم

کس بر آتش نمی زند آبم

چو عیسی همنشین آفتابم

که دل بگرفت ازین دیر خرابم

من آن مستم که گر سازی کبابم

بسوزم جان وز آتش رو نتابم

ز سوز سینه کبابم، ز سیل دیده خرابم

تو شمع بزم کسانی و من در آتش و آبم

مرا عقوبت هجر تو بهتر از همه شادیست

تو راحت دگران شو، که من برای عذابم

بدیگران منشین و بجان من مزن آتش

[...]

در فکر دگر نماند تابم

تاریخ نگفته برد خوابم

خیالت برده از دل صبر و تابم

نگاهت کرده سرمست و خرابم