بیابانی آمدش ناگاه پیش

ز تابیدن مهر پهناش بیش

چه دشتی که گر وی بود چرخ ماه

درو ماه هر شب شدی گم ز راه

همه دشت سنگ و همه سنگ غار

[...]

وز آن روی چون گشت خاقان تباه

شد این آگهی نزد فغفور شاه

فکند افسر از سر به سوک پسر

به زیر آمد از تخت بر خاک سر

همی خورد یک هفته بر سوک درد

[...]

چوشد هفته ای پهلو نامدار

بفرمود رفتن سوی مرغزار

گرانمایه نوشاد بربست رخت

بپیمود ره سوی مرغ و درخت

دو روز و دو شب چون بریدند راه

[...]

عاشق شدم به ان بت عیار چون کنم

صَعب‌ است کار چارهٔ این کار چون کنم

در عمر خویش باخته‌ام عشق چند بار

هر بار صبر داشتم این بار چون‌ کنم

دل را به بند عشق گرفتار کرده‌ام

[...]

خدایا جهان‌پادشایی تو راست

ز ما خدمت آید خدایی تو راست

پناه بلندی و پستی تویی

همه نیستند آنچه هستی تویی

همه آفریده‌ست بالا و پست

[...]

تعالی اللّه زهی ذات و صفاتت

که کی باشد صفاتت غیر ذاتت

تعالی اللّه زهی دیدار رویت

نموده خود همه درگفتگویت

توئی صنع نهان و آشکارا

[...]

چنان مستغرقی کاینجان و جانان

بود این آن زمان از خویش پنهان

شوی و بود خود یکسان نهی تو

کز این عین مرض یابی بهی تو

گمان برداشتی و رنج باقی

[...]

ای دل چو آگهی که فنا در پی بقاست

این آرزو و آز دراز تو بر کجاست؟

برهم چه بندی این همه فانی بدست حرص؟

چیزی بدست کن که نه آن عرضۀ فناست

گاهت چو نرگس است همه چشم بر کلاه

[...]

یک کنیزک یک خری بر خود فکند

از وفور شهوت و فرط گزند

آن خر نر را بگان خو کرده بود

خر جماع آدمی پی برده بود

یک کدویی بود حیلت‌سازه را

[...]

واقعهٔ آن وام او مشهور شد

پای مرد از درد او رنجور شد

از پی توزیع گرد شهر گشت

از طمع می‌گفت هر جا سرگذشت

هیچ ناورد از ره کدیه به دست

[...]

روان سام برخاست گفتش رواست

که فرمان فغفور ما را هواست

به چرمه درآمد چو سلطان شرق

به ایوان شه روی بنهاد برق

که ناگه ز هر سو برآمد خروش

[...]

دگر ره قمرتاش و قلواد شیر

براندند اسب آن دو مرد دلیر

نجستند روز و شب آرام و خواب

به هر راه و بیره گرفته شتاب

خبر جوی گشتند هر جا بسی

[...]

پس آنگه جهان‌پهلو کامکار

نشست از بر مسند زرنگار

جهان آفرین را ستایش نمود

شه روم را هم به نیکی ستود

شهش گفت کای گرد با گیر و دار

[...]

چو بگذشت پاسی از آن تیره شب

ز گردش همان جانش آمد به لب

به پا خاست آن لحظه فرخنده سام

به نزد پری‌دخت آمد به کام

چو مه طالع از برج نیک‌اختری

[...]

باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین

بی‌ نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است

این صبح تیره باز دمید از کجا کزو

[...]

دل من باغبان عشق و حیرانی گلستانش

ازل دروازه باغ و ابد حد خیابانش

چنان باغی کزو گلچین نیارد گل برون بردن

نه آن باغی که یابد خارچین از بیم دورانش

گلی کز خرمی وی را بخنداند چو فروردین

[...]

باز این منم گذاشته در کوی یار پای

بر اختیار خود زده بی اختیار پای

در چارباغ عالم من نایب گلم

سوزم گرم نباشد بر فرق خار پای

روزی که در رهش ننهم نار پیکرم

[...]

از صفاهان، بوی جان آید همی؛

بوی جان از اصفهان آید همی!

اصفهان، مصر و چو مهر، از خانه صبح

یوسفی بر هر دکان آید همی!

رشته ی جان برکف، آنجا زال چرخ!

[...]

سحر دیر مغان را در گشودند

دری از خلد برکشورگشودند

دری زانده به روی خلق بستند

ز شادی صد در دیگرگشودند

از آن یک فتح باب ابواب رحمت

[...]

از حدیث شاه حرّ ابن یزید

از ندامت دست بر دندان گزید

باره راند و قصد پور سعد کرد

گفت خواهی راند با این شه نبرد

گفت آری جنگ های پر گزند

[...]