یکایک به شاه آمد این آگهی

که سام آمد از کوه با فرّهی

بدان آگهی شد منوچهر شاد

بسی از جهان آفرین کرد یاد

بفرمود تا نوذر نامدار

[...]

پس آگاهی آمد به افراسیاب

که شاه جهاندار بگذاشت آب

شنیده همی داشت اندر نهفت

بیامد شب تیره با کس نگفت

جهاندیدگان را هم آنجا بماند

[...]

بیا ساقی از سر بنه خواب را

می ناب ده عاشق ناب را

میی کاو چو آب زلال آمده‌ست

به هر چار مذهب حلال آمده‌ست

دلا تا بزرگی نیاری به دست

[...]

بدو گفتا که ای شیخ جهان بین

نظر بگشای هان و جان جان بین

بفرما این زمان تاحق برین دار

نمایم تا بیابی بر سر دار

تو یاری راز ما دانی حقیقت

[...]

پادشاهی پاکباز و سر فراز

در حقیقت بد ورا سوز و گداز

نام او محمود بود ای با بصر

از ره دین خدا بد با خبر

دائماً در جنگ کفار لعین

[...]

تا زبانم بکام جنبانست

در ثنای رئیس لنبانست

چه رئیس؟ آن خسیس پرتلیس

مایهٔ ظلم و سایهٔ ابلیس

از بخیلی نکرد آن بازَن

[...]

کوچکین رنجور بود و آن وسط

بر جنازهٔ آن بزرگ آمد فقط

شاه دیدش گفت قاصد کین کیست

که از آن بحرست و این هم ماهیست

پس معرف گفت پور آن پدر

[...]

رهبر رهروان حق سخن است

بر فلک نردبان حق سخن است

هرکه او را غذا سخن گردد

بر سَر بحر بی سفن گردد

همچو عیسی بر آسمان رود او

[...]

سپیده غو نای و آواز کوس

برآمد که گردون بشد سندروس

چو طاووس خورشید پر برکشید

ز آفاق شد زاغ شب ناپدید

برآورد عنقای خور بال و پر

[...]

ساقی بده آن باده که اکسیر وجود است

شوینده آلایش هر بود و نبود است

بی زیبق و گوگرد که اصل زر کانی‌ست

مفتاح در گنج طلا خانهٔ جود است

بی گردش خورشید کم و بیش حرارت

[...]

زنند باغ و بهارم صلای ویرانی

گلم ز شاخ فرو ریزد از پریشانی

نه رنگ و بوی به جا مانده نی بر و برگم

چو نخل بادیه افتاده ام به عریانی

سموم وادی غم دیده پای تا فرقم

[...]