به قیصر یکی نامه فرمود شاه

که برنه سزاوار شاهی کلاه

که مریم پسر زاد زیبا یکی

که هرگز ندیدی چنو کودکی

نشاید مگر دانش و تخت را

[...]

ز ترکان یکی بود بازور نام

بافسوس بهر جای گسترده کام

بیاموخته کژی و جادوی

بدانسته چینی و هم پهلوی

چنین گفت پیران بافسون پژوه

[...]

بدو گفت مهراج کآی سرفراز

بمان تا سپه یکسر آرام فراز

یل نیو گفتا نباید سپاه

تو بر تیغ کُه رو همی کن نگاه

دل و گرز و بازو مرا یار بس

[...]

نریمان بیآمد هم اندر زمان

به نزد سپهدار و خاقان دمان

چنین گفت کامروز هر دو ز دور

نظاره براین جنگ سازید و شور

شما جام گیرید هر دو به بزم

[...]

نوبهار آمد کز او گیتی جوان گردد همی

روی هامون همچو روی نیکوان گردد همی

تا پدید آمد نشان لاله و شمشاد و گل

آبی و نارنگ و نرگس بی نشان گردد همی

لاله رنگین ز هر جائی پدید آید همی

[...]

چو خورشید با تیغ و زرین سپر

نشست از بر تخت و دیهیم زر

سراسر درخشنده شد زو زمین

دو لشکر نشستند بر پشت زین

مهارک سپه را به هامون کشید

[...]

جهان‌سالار خسرو هر زمانی

به چربی جستی از شیرین نشانی

هزارش بیش‌تر صاحب‌خبر بود

که هر یک بر سر کاری دگر بود

گر انگشتی زدی بر بینی آن ماه

[...]

بیا ساقی آن شب‌چراغ مغان

بیاور، ز من بر‌میاور فغان

چراغی کزو چشم‌ها روشن است

چراغ دلم را ازو روغن است

بگو ای سخن کیمیای تو چیست‌؟

[...]

بیا ساقی آن جام کیخسروی

که نورش دهد دیدگان را نوی

لبالب کن از باده خوشگوار

بنه پیش کیخسرو روزگار

شها شهریارا جهان داورا

[...]

اگر خود پرده برگیردزرویش

تو خودبینی و او در گفت وگویش

اگر خود پرده بردارد ز رخسار

وجود خود به بینی بیشکی یار

اگر خود پرده برگیرد تمامت

[...]

یک شبی در تاخت جبریل امین

گفت ای محبوب رب العالمین

صد جهان جان منتظر بنشسته اند

در گشاده دل بتو در بسته اند

هفت طارم را ز دیدارت حیات

[...]

پیل اندر خانهٔ تاریک بود

عرضه را آورده بودندش هُنود

از برای دیدنش مَردم بسی

اندر آن ظلمت همی‌شد هر کسی

دیدنش با چشم چون ممکن نبود

[...]

شه چین چو از گفتش آگاه شد

بدو روز گفتی که کوتاه شد

ز اندوه بر زد به سر هر دو دست

همی گفت پشت امیدم شکست

همی گفت دستور انده چراست

[...]

نی باد و ز باد گرم روتر

نی سیل و ز سیل تیزدوتر

ننهاده هنوز چشم بر هم

پیوست چو کعبه رو به زمزم

دامن ز غبار ره برافشاند

[...]

آن پوست و مغز قصه اش نغز

از پوست چنین برون دهد مغز

کان پوست شناس مغز دیده

از پوست به مغز آن رسیده

چون شد به دیار یار نزدیک

[...]

السلام ای عالم اسرار رب‌العالمین

وارث علم پیمبر فارس میدان دین

السلام ای بارگاهت خلق‌را دارالسلام

آستان رویت بطرف آستین روح‌الامین

السلام ای پیکر زایر نوازت زیر خاک

[...]

بود یک شوریده در شهر هری

از بد و از نیک این عالم بری

رسته ای از دام ننگ و قید و نام

خودپرستی را بخود کرده حرام

گه گاهی در خراباتش گذر

[...]

همانا فصل تابستان سرآمد عهد تسعینش

که مایل شد به‌ کفهٔ شب ترازو باز شاهینش

چو پرّ باز بود اسپید روز از روشنی آوخ

که ابر تیره تاری‌تر نمود از چشم شاهینش

فلک از ابر ایدون آبنوسی گشته خورشیدش

[...]

دوش چون شد رشتهٔ پروین عیان از آسمان

دیده‌ام پروین‌فشان شد دامنم پروین‌نشان

بر زمین از بس هجوم آورد اشکم چون نجوم

می‌نیارستم زمین را فرق‌ کرد از آسمان

برق آهم مشعلی افروخت درگیتی‌که‌گشت

[...]

کافران جز نفس خود را در هلاک

نفکَنند از نهی و نأی و نیست باک

نبود ایشان را شعور این ، که نیست

سوی غیری راجع ار خُبث و بدی است

ور تو ای بیننده بینی ز اعتبار

[...]