درآمد مرد اعرابی بگفتن

کز اینجا تا کجا خواهید رفتن

رفیقش گفت چندین شعر گفتن

شبانروزیت نه خوردن نه خفتن

بترک نان خورش بایست گفتن

که تا چون سگ نبایستیت رفتن

ترا تا چند ازین باریک گفتن

که می‌باید ترا با ریگ رُفتن

زهی شدّت بحجّت برگرفتن

نه برگ خامشی نه روی گفتن

سخن نونو چو گل یابد شکفتن

نه چون بلبل حکایت بازگفتن

زهی شدت که در حجت گرفتن

نه برگ خامشی نه روی گفتن

چرا چندین سخن بایست گفتن ؟

چو زیر خاک می‌بایست خفتن

چو گل زین کار بتوانی شکفتن

بگل خورشید نتوانی نهفتن

بباید پیش دیگر شیخ رفتن

همه حالات او با خود بگفتن

بود عشقی زبانش را بگفتن

که گفتن را نه بتواند نهفتن

نشانی را نشاید باز گفتن

که این توحید می‌باید نهفتن

چه حاجت بود چندینی ز گفتن

چو میبایست اندر خاک خفتن

حقیقت آمدن رادید رفتن

ورا واجب شد اینجا باز گفتن

ندارم طاقت اسرار گفتن

نه سری نیز از کس میشنفتن

ندارد مثل در اسرار گفتن

کسی کو داند این اسرار سفتن

دی فارغ شو از اسرار گفتن

ترا یک دم در اینجا مینخفتن

نیاید راست این معنی بگفتن

ترا از گوش دل باید شنفتن

بگاه معنوی اسرار گفتن

نیارد این بیان هرگز شنفتن

بسی گفتیم و هم خواهیم گفتن

جواهرهای این معنی بسفتن