نکو گفتست آن درویش حالی
که می‌خواهم سه چیز از حق تعالی
یکی در خواب مرگی با سلامت
دوم در مرگ خوابی تا قیامت
سیم چیزی که گفتن را نشاید
چه گویم زانک در گفتن نیاید
خداوندا به فضلت دل قوی باد
کسی کز ما کند بر نیکویی یاد
قرین نور باد آن پاک رایی
که این گوینده را گوید دعایی
گرت در جام خود خونیست برخیز
ز چشم خون‌فشان بر خاک ما ریز
که بعد از ما عزیزان وفادار
به خاک ما فرو گویند بسیار
کنند از دل بسوی ما خطابی
ولی از گور ما ناید جوابی
بسی خونها بخوردند و برفتند
به درد و غصه زیر خاک خفتند
کنون ما نیز خون خوردیم و رفتیم
به درد و غصه زیر خاک خفتیم
بسی گفتیم و خاموشی گزیدیم
ز گویایی به خاموشی رسیدیم
خموشانند زیر خاک بسیار
نبینم من ازیشان کس خبردار
هزاران جان پاک از قالب پاک
فدای این همه روهای پر خاک
چرا چندین سخن بایست گفتن ؟
چو زیر خاک می‌بایست خفتن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از نکو، درویش، به سه آرزوی خود از خداوند اشاره دارد: اول، خواستار مرگی با سلامت است، دوم، آرزوی خوابیدن تا قیامت و سوم، چیزی که گفتنش ناممکن است. او از خداوند می‌خواهد که کسانی که برایشان خوب یاد می‌کنند، همراه نور و خیر باشند. نکو سپس به وضعیت انسان‌ها بعد از مرگ اشاره می‌کند؛ اینکه فرزندان وفادار ممکن است به یاد ما صحبت کنند، اما پاسخ از گور ما برنمی‌خیزد. او به غم و دردهایی که انسان‌ها در زندگی تحمل می‌کنند، اشاره می‌کند و به این نتیجه می‌رسد که بعد از مرگ، سخن گفتن بی‌فایده است و همه باید در آرامش زیر خاک خفته باشند.
هوش مصنوعی: آن درویش به خوبی گفته که من از خداوند سه چیز را می‌خواهم.
هوش مصنوعی: یکی در خواب مرگی را تجربه می‌کند و در حالی که زنده است، دیگری در حالت مرگ، خواب را تجربه می‌کند و این حالت تا قیامت ادامه دارد.
هوش مصنوعی: آنچه را که باید بگویم، نمی‌توانم بیان کنم؛ زیرا در گفتن آن، ناتوانم.
هوش مصنوعی: ای خدا، امیدوارم که به لطف تو دل آن کسی که از ما به خوبی یاد می‌کند، قوی و محکم باشد.
هوش مصنوعی: آن کسی که این دعا را می‌گوید، همواره تحت تاثیر روشنایی و نور است و از نظر اندیشه‌ای پاک و مصلح می‌باشد.
هوش مصنوعی: اگر در دل خود احساس خون و درد داری، از چشمان پر از اشکت برخیز و بر خاک ما بریز.
هوش مصنوعی: پس از ما عزیزان وفاداری خواهند بود که به یاد ما و ارزش‌های ما، سخن‌های زیادی خواهند گفت و در مورد ما خواهند نوشت.
هوش مصنوعی: دل‌ها از دور ما صدایی می‌فرستند، اما از عمق گور ما پاسخی نمی‌آید.
هوش مصنوعی: بسیاری از افراد در طول تاریخ به خاطر درد و اندوه جان خود را از دست داده‌اند و اکنون در زیر خاک آرام خوابیده‌اند.
هوش مصنوعی: حالا ما هم با درد و غم زندگی را گذراندیم و به زیر خاک رفتیم.
هوش مصنوعی: ما خیلی صحبت کردیم و بعد به سکوت پناه بردیم؛ از حرف زدن به سکوت رسیدیم.
هوش مصنوعی: بسیاری از افرادی که در زیر خاک خوابیده‌اند زبان به گفتار نمی‌گشایند و من هیچ‌کس را از آنها آگاه نمی‌بینم.
هوش مصنوعی: هزاران جان خالص و پاک، از بدنی تمیز فدای این همه چهره‌های خاکی می‌شوند.
هوش مصنوعی: چرا باید برای گفتن حرف‌های زیاد وقت صرف کرد، وقتی که در نهایت همه‌چیز به خواب ابدی زیر خاک منتهی می‌شود؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.