گفت لو کشف الغطا او از یقین

مرتضی بود اندرین ره راه بین

آن جهان جاودانست از یقین

جمله زین راهید هریک راه بین

گفت آن صاحب دل او را از یقین

در کجا گم کرده‌ای درّی چنین

گفت سی سال است تا من اندرین

چشمه‌ام بنشسته دل‌زار و حزین

تا مگر بویی بیابی از یقین

لیک هستی این زمان اندر پسین

سال‌ها باید که تا درّی چنین

آورد بیرون و گردد مرسلین

هم تویی روشن شده بحر یقین

دُر تمکین رحمة للعالمین

رفت پیش شاه محمود از یقین

ناگهی از عشق آن دریای دین

هست جویای تو بسیاری درین

تا ورا بدهی تو این در ثمین

گر چنان کو مرد ره باشد درین

این یکی عاشق بود بر راستین

خلق ما را سرزنش کردند ازین

لیک توفیقست شاها اندرین

طاقت جانم نماند از گفت این

از گمان آیم مگر سوی یقین

هست این ابلیس ما جمله به بین

مرد را بشناس از روی یقین

حرفها آنجا خیال آمد به بین

هرچه برخوانی خیالی برگزین

از چه سعی خود کنی باطل چنین

بازگو این راز با این راز‌بین

سرّ اسرارت ز من گردد یقین

هم ز من بشنو ز من ای راز بین

هرچه علم است آن و جهل است از یقین

علم و جهل از یکدگر آمد ببین

من ندانستم درین ره این چنین

کز کجا گردد ترا این سر یقین

رهنمایم کیست در راه یقین

تا مگر بیرون شوم از کفر و دین

ترسناک استاده بد آن راه بین

گفت خاموش و سخن شد زویقین