عزیمت کرد آن شب مردِ دلسوز

که نبوَد جز نمازش کار تا روز

چو گبری بیش دارد از تو این سوز

مسلمانی پس از گبری بیاموز

شنیدم من که عزرائیل جانسوز

در ایوان سلیمان رفت یک روز

چو اینجا دیدمش ماندم در این سوز

کز اینجا چون رود آنجا به سه روز

عجب نیست آن، عجب اینست کین سوز

گذارد عاشقی در زندگی روز

بدست خویش یک یک خار دلدوز

برون می‌کرد از پایش همه روز

چنان اَوجی که دارد عشق جان سوز

کس آنجا کی رسد آخر بیک روز

ز عیسی آن یکی درخواست یک روز

که نام مهتر حقّم درآموز

یکی دیوانهٔ گریان و دل سوز

شبی در پیش کعبه بود تا روز

در آن ویرانه شد محمود یک روز

یکی دیوانهٔ را دید پر سوز

دمی ابلیس خالی نیست زین سوز

ز ابلیس لعین مردی درآموز

چه لعنت می‌کنی او را شب و روز

ازو باری مسلمانی درآموز

اگر تو جادوئی می‌خواهی امروز

بلعنت شاد شو ورنه بیاموز

ز دل آهی برآورد آن جگر سوز

که گفتی گشت عالم آتش افروز

بدل می‌گفت بهلول جگر سوز

که هان ای دل چه خواهی کرد امروز

چگونه گویمت ای عالم افروز

که یک دم دوستی از من درآموز

ولیکن می‌ندانست آن جگرسوز

که ناگه باکه در کُشتی شد امروز

بدل می‌گفت ای پیر سیه روز

ازین قلّاش راه دین بیاموز

اگر آنجا رسم ورنه درین سوز

بسر می‌گردم از حیرت شب و روز

بدل گفتا که باید رفت امروز

عیادت را و پرسیدن در آن سوز