عاقبت استاد صورتها شکست

پرده‌ها از یکدگرشان برگسست

تو چه دانی تا نباتات از چه رست

منزل سالک در آنجا بد نخست

تو چه دانی تا که صورت نقش بست

آنگه از بهر چه آورد و شکست

او بصد چیز از تو پیشم بهتر است

از هزاران همچو تو فاضلترست

راز ما هم ما بدانیم از نخست

هم بگویم با تو کاین هم حقّ تست

آدم از آن خواب خوش ناگه بجست

در دو چشم خویش مالید او دو دست

زآب چشم او بسی دارو برست

ز آب چشم خود جهانی را بشست

شاهباز آمد بدام او نشست

در کشید او دام و پایش هر دوبست

چون کنم ای دل چو حکم یار هست

میشوم اینجایگه من پای بست

هر دو پای شاهباز آنگه به بست

شاد و خرم بامداد از جای جست

شاهباز جان دگر ناید بدست

گر بگریی خون، تو جای اینت هست

این سخن غوّاص معنی دلست

از بحار لامکان آمد بشست

در زمان نزدیک عیسی خوش نشست

گشت خاموش و لبان خود به بست

کس نمیداند که این گور که است

لیک گوری سهمناک و بس مهست

ناگهان دیدم که آن بد اصل جست

در پس پشت و دودست من به بست

آورید اینجا که این گور منست

خیمه و خرگاه در اینجا به بست

هرچه بینی دشمنش اندر پی است

هر چه نیک انگاری آنگه زان بدست

پادشاه اول و آخر حقست

پادشاه پادشاهان مطلق است

تو گواهی ده که عیسی بر حق است

هست روح اللّه وحی مطلقست

شکر حق کرد و برو مالید دست

پیش آن قوم آنگهی شادان نشست