عزّت آن مرد آورد او بجای

نزد خود بنشاندش آنگه او زپای

اول بنیاد بر ذات خدای

پادشاه راز دان و رهنمای

آفتاب از گردش خود جای جای

میکند هر لحظه رنگی جانفزای

هست درّی نه سرش پیدا نه پای

در میان بحر استغناش جای

یک زمان اندر درون پرده آی

پردهٔ راز خود از پرده گشای

جهد کن ای رهبر پاکیزه رای

تا نمانی همچو من اینجا بجای

سوی استادم کنون راهی نمای

این گره از بند جانم برگشای

پرده از رویت بر افکن رخ نمای

رنگ از آئینه دل برزدای

آنگهی گفت آن بزرگ پاک رای

هرچه میخواهی بکن راهم نمای

پرده رازت در آنجا برگشای

تاترا مر عشق باشد رهنمای

زود این کل را بکلی برزدای

تا شود پیدا دلیل و رهنمای

پرده بردار و عیانم وانمای

جانم از بند ضلالت برگشای

بر صفت او را نه سر بود ونه پای

ایستاده بود لیکن نه بجای

راست برگوی و مرا راهی نمای

راه ما را تو برمزی برگشای

ادب را گوش دار اندر همه جای

مکن بابی ادب هرگز محابای