ولیک آن مایه بودش هوشیاری

که خوشتر زین رود کبک بهاری

دو زیرک خوانده‌ام کاندر دیاری

رسیدند از قضا بر چشمه‌ساری

اگر بودی جهان را پایداری

به هر کس چون رسیدی شهریار‌ی‌؟

درین پشته منه بر پشت باری

شکم‌واری طلب نه پشت‌واری

چو از دست تو ناید هیچ کاری

به دست دیگران می‌گیر ماری

چو بیند بر من این بیداد و خواری

نخسبد دیگر از فریاد و زاری

بفرمودش به رسم شهریاری

کیانی مهدی از عود قماری

ز سیمرغی بَرَد قلاب کاری

دهد پروانه‌ای را قلب داری

چو دانستم که دارد هر دیاری

ز مهر من عروسی در کناری

ز تیغ تنگ چشمان حصاری

قدر خان را در آن در تنگباری

عروسی را بدان شیرین سواری

که بودش برقع شیرین عماری

خدایا هر چه رفت از سهوکاری

بیامرز از کرم کامرزگاری

ای هفت عروس نه عماری

بر درگه تو به پرده‌داری

در عصمت اینچنین حصاری

شیطان رجیم کیست باری

هان دولت اگر بزرگواری

کردی ز من التماس کاری

در لافگه شگفت کاری

بنمای فصاحتی که داری

نه باغ و نه بزم شهریاری

نه رود و نه می نه کامگاری

از تو عمل سخن گزاری

از بنده دعا ز بخت یاری

پرداختمش به نغز کاری

و انداختمش بدین عماری

زهره دهدش به جام یاری

مریخ کند سلیح داری