به داد و به آیین و مردانگی

به نیکی و پاکی و فرزانگی

چنین گفت کامروز فرزانگی

جدا کرد نتوان ز دیوانگی

چو جویی دگر زو تو بیگانگی

کند رهنمونی به دیوانگی

مرو پیش او جز به دیوانگی

مگردان زبان جز به بیگانگی

وگر دشمن ما بود خانگی

بجوی همی روز بیگانگی

کجات آن دلیری و مردانگی

کجات آن بزرگی و فرزانگی

همه راستی جوی و فرزانگی

ز تو دور باد آز و دیوانگی

کنون مردمی کرد و فرزانگی

چو خاقان نیامد به دیوانگی

نه زو پرهنرتر به فرزانگی

به تخت و بداد و به مردانگی

ز شاهی وز روی فرزانگی

نشاید چنین هم ز مردانگی

ز پیروزی شاه ومردانگی

خردمندی و شرم و فرزانگی

گوی پیش رو نام او خانگی

که همتا نبودش به فرزانگی

چو از دور دید آن سپه خانگی

به پیش اندر آمد به بیگانگی

چنین گفت پس شاه را خانگی

که چون تو که باشد به فرزانگی

بسی آفرین کرد برخانگی

بدو گفت بس کن ز بیگانگی

یکی خلعت افگند بر خانگی

فزون‌تر ز خویشی و بیگانگی

نجویم بزرگی و فرزانگی

همان رزم و تندی و مردانگی

به گفتار بی سود و دیوانگی

نجوید جهانجوی مردانگی

ترا فر و برزست و مردانگی

نژاد و دل و بخت و فرزانگی

به گردن‌فرازی و مردانگی

به رای هشیوار و فرزانگی