خدای پاک و بی همتا و بی یار

هم از اندیشه دور و هم ز دیدار

نه هست او را عَرَض با جوهری یار

که جوهر پس از او بوده‌ست ناچار

مکان را نیز حد آمد پدیدار

میان هر دوان اجسام بسیار

که قوت را پدید آورد بی یار

به هستی نیستی را کرد قهار

نه یکسانند همواره به مقدار

به دیدار و به کردار و به رفتار

پذیرد افرینشها ز دادار

چو از سکه پذیرد مهر دینار

گرفته هر یکی راه نگونسار

که آن ره را به دوزخ بوده هنجار

چنان قومی بدان کردار و گفتار

زبان‌شان در نثار و تیغ خونبار

بخوان اخبار سلطان را یکی بار

که گردد آن همه بر چشم تو خوار

سه گونه جای باشد صعب و دشوار

یکی دریا دگر آجام و کهسار

فرستادش به هدیه مال بسیار

پذیرفتش خراج ملک تاتار

فرستاده به هدیه مال بسیار

وزآن جمله یکی یاقوت شهوار

کجا چیزی بود زیبا و شهوار

کجا مردی بود شایستهٔ کار

برو بر نیست چندان رنج از این کار

که از یک جام مِیْ بُرده‌ست میخوار

پسندیده مرو را در همه کار

دلش هرگز ازو نادیده آزار

چو نپسندی ستم را از ستمگار

مکن تو نیز هرگز بر ستم کار

به بهروزی امید دل قوی دار

که فرمانت بود با بخت تو یار

قبای رومی و زربفت دستار

دگر گونه جز این تشریف بسیار

نباشد بس عجب کامسال هموار

درختش مدح خواجه آورد بار

همی دانست سلطان جهاندار

که در دست که باید کردن این کار