من اندر دام و یارم نیز در دام

نهاده دل به درد و رنج ناکام

بدان گه سیم‌بر ویس گل اندام

به مرو اندر کهندز داشت آرام

نشسته آشکارا با دلارام

دلش خودرای گشته بخت خودکام

چنین افتاد تدبیرش به فرجام

که با رامین بکوشد کام و ناکام

بدین خواریش باشد روز فرجام

بماند در دل و چشمش همه کام

پس آنگه داد طبرستان به رهام

جوانمرد نکوبخت نکونام

بدان را بد بود روزی سرانجام

بماند نامشان جاوید بد نام

شهی خوش زندگی بوده‌ست خوش نام

که خود در لطف ایشان خوش بود رام

یکی شمشیر دارد دست ایام

کزو دشمنش را گیرد حسد نام

ایا بر ماه برده منظرِ نام

بیاورده ز گردون اخترِ کام

مرو را شرق و غرب آغاز و انجام

چو خورشید اندرو گردنده این نام