ساقی من و صهبا مثل ماهی و آب است

پیش آر شط باده که بغداد خراب است

تلخ است مرا عیش که اندر پی یک بوس

امروز میان من و ساقی شکرآب است

درعجم آن سه که خواند عربش چاره غم

لب نوش و خط سبز و گل روی حسن است

گر چشم مرا زین دست در پای تو خوناب است

تا چشم زنی بر هم پل آن طرف آب است

نافه زلفی و آئینه جامی کافی است

نه مرا چون دگران دعوی چین تا حلب است

به کوی میکده تا پاره سبوئی هست

مرا به دردکشان راه گفتگوئی هست

اگر به ساغر می ماند آفتاب قیامت

رحیل تشنه کوثر بدل شود به اقامت

ز آن خط سبزم سرشک سرخ پناه است

سیم سپید از برای روز سیاه است

نشانی تا مرا از استخوان هست

شماری با سگ آن آستان هست

گرنه در شکوه بود ز آن دولب شکرخند

کاغذین جامه به خود از چه برآراسته قند

آن نه سرو است که سر می کشد از غایت ناز

در چمن ها شده آوازه قد تو بلند

هست فرقی که میان تو و خورشید این است

[...]

سوی غیری چو خدنگش ز کمان می‌گذرد

ناوک غیرتم از جوشن جان می‌گذرد

کس ز زحمت نبرد بهره که از غایت ناز

تا تو شمشیر برآری ز میان می‌گذرد

یار در بزم و نمی‌آرمش از بیم نگاه

[...]

تا بو مگر به سنگدلی مهربان کنند

سنگین دلت که سنگ به سنگ امتحان کنند

خواهم ز مردمی به در آیم به جلد سگ

وانگه در آستان توام پاسبان کنند

غیر و رقیب و مدعی آنگه به اتفاق

[...]

دل ز زخم توام اندیشه مرهم نکند

سایه تیغ تواش از سر دل کم نکند

غره شهر ربیعی ندمید آنکه به من

آسمانش دهم ماه محرم نکند

گو ببین بر لب وی ساغر می هر که ندید

از یکی ماه سه خورشید پدیدار آید

کند پر، بال شکست، از قفس آزاد نکرد

چیست در حق من آن لطف که صیاد نکرد

صبا گر عقده‌ای زآن زلف عنبربار بگشاید

دل دیوانه‌ام را صد گره از کار بگشاید

تا هست میسر که ز گل تاک برآید

حیف است گیاه دگر از خاک برآید

مرا در گوش جانان از زبان خود سخن باید

چو راز از دل دگرگون گوش و دیگرگون دهن باید

با تو سیمین‌تن به سنگم گر خریدار آورند

مفت نستانم اگر یوسف به بازار آورند

تا خاست ز خط آتش رخسار ترا دود

آفاق سیه ساخت به خورشید گل آلود

سوی غیری چو خدنگش ز کمان می‌گذرد

ناوک غیرتم از جوشن جان می‌گذرد

کس ز زحمت نبرد بهره که از غایت ناز

تا تو شمشیر برآری ز میان می‌گذرد

یار در بزم و نمی‌آرمش از بیم نگاه

[...]