اگرچه من نکنم عاشقی به طبع طلب

کند طلب دل من عاشقی ز مهر . . . ب

گهی ز دیده خروشم کز اوست دل به عذاب

گهی ز دل کنم افغان کز اوست جان به تعب

ز دیده جیحون باران ز دل جحیم نشان

[...]

بنفشه زلفی و سیمین برو عقیقی لب

بروی مایه روز و بموی مایه شب

سلبش سرخ و می سرخ در فکنده بجام

لبش برنگ می و عارضش برنگ سلب

بلای تن بدو زلف و جفای جان بدو رخ

[...]

دارد آن وشی رخ و وشی برو وشی سلب

رادگاه غمزه چشم و زفت گاه بوسه لب

لؤلؤ لالا شرا از لاله نعمان صدف

لاله نعمانش را از عنبر سارا سلب

چشم او مخمور و من خوردم بجام مهر می

[...]

ز پی آفت هر چیز پدید است سبب

سبب آفت من فرقت آن سیم غبب

گر سوی دیده من خواب نیاید نه شگفت

ور طرب سوی دل من نگراید نه عجب

کاندر آن بستد اندوه و غمش معدن خواب

[...]

شکوفه ریخته از شاخ نار زیر درخت

چنان نبشته درم پیش ریخته ضراب

یکی سرود سراینده از ستاک سمن

یکی زبور روایت کننده از محراب

دهنده سائل خواهنده را هزار عطا

دهنده سائل پرسنده را هزار جواب

صبا بساط حواصل ز بوستان بنوشت

چو مشگ بید بپوشید بر سمن سنجاب

نگر که پردر گردید آبگیر بدانکه

شکن شکن شده آب از شمال چون مضراب

شکفته گشت بباغ اندرون بنفشه و گل

ببوستان شده آب غدیر همچو گلاب

ز تاب تیغش جان عدو بفرساید

چنانکه کتان فرسوده گردد از مهتاب

بجای قدرش گردون بود بجای سریر

بجای دستش دریا بود بجای سراب

شکفته سرخ و سیه لاله چون رخ و دل و دوست

بنفشه رسته چو زلفین او ببوی و بتاب

گناه دشمن بگذارد از کرم بعفو

خطای دوست بپوشد ز مرد می بصواب

بمگر که سوختن آتش ز تیغ او آموخت

چنانکه رادی آموخت از دو کفش آب

کسی که راست زند دست در کتاب ثناش

بروز حشر دهندش بدست راست کتاب

عقیق و مرجان با رنگ آن ندارد پای

عبیر و عنبر با بوی این ندارد تاب

مخالفان را بر تن بود همیشه جرب

موافقان را پر زر از او همیشه جراب

ز ژاله لاله چو لؤلؤ شده رفیق عقیق

نوای صلصل و بلبل چو چنک و تار و رباب

خدای گوئی از دوستان او برداشت

بدان سرای عذاب و بدین سرای حساب