به کینه چو نراژدها و چو گرگ

نسنجد در جنگ مرد بزرگ

به کناس دیو و به مار و به گرگ

نشاید بجز پهلوان بزرگ

ستیزه مکن با بلایی بزرگ

بیندیش زان مار وآن تیره گرگ

برآمد زرافشان به کاخ بزرگ

برآن نامور تخت پیل سترگ

فروبسته در پیش شاخ بزرگ

چه شیر و چه ببر و چه یوز و چه گرگ

فرامرز شیر اندر آمد چو گرگ

برآورد و زد آن عمود بزرگ

دری دید عالی بلند و بزرگ

فرا شد بران نامدار و سترگ

زنهصد فزونست کاین دیو گرگ

ز من پاسبان شد به گنج بزرگ

چو گیتی تهی شد ز درنده گرگ

به شهر آمدند آن سپاه بزرگ

نه از دیو پیچد نه از تیره گرگ

نه از کرگدن اژدهای بزرگ

من از دیو کناس وار و نه گرگ

وز آن کرگدن ها و ماربزرگ

وز آن پس بفرمود کید بزرگ

پذیره شدندش به کردار گرگ

فرامرز یل همچو درنده گرگ

درآمد به قلب سپاه بزرگ

زکشته در آن قلبگاه بزرگ

به هم برفتاده سرو دست گرگ

سوی قلب در شد فرامرز گرگ

چو آتش برآورده گُرز بزرگ

شنیدم درختی بلند و بزرگ

همه برگ او سبز و شاخش سترگ

نهنگ اندرون هفت خوانست و مرگ

که برد یکایک همه شاخ و برگ

در این بود دستور کید بزرگ

که آمد فرستاده همچو گرگ

به چرخ کیانی و گرز بزرگ

نماند همی جز به سام سترگ

یکی لشکری باید اکنون بزرگ

فرستاد با پهلوانی سترگ