|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و تاثیر چشم‌نواز معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که زیبایی او چون شمعی در بزم می‌درخشد. رابطه بین معشوق و خورشید را به سبب روشنایی و جذابیتش نادیده می‌گیرد و شعله تیغ معشوق را از خون شهیدان می‌داند. همچنین، شاعر به خجالت ناشی از لبخند معشوق اشاره می‌کند که خون را به دلش می‌ریزد و گل را به پنبه در شیشه مستان تشبیه می‌کند. در کل، شعر به زیبایی و اثرات عمیق عشق و اشتیاق پرداخته است.
هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و جذابیت صورت محبوب، چنان احساساتی در دل‌ها شعله‌ور می‌شود که می‌توان با مژگان خود نیز شمعی روشن کرد و در این جشن و مهمانی ایجاد روشنی نمود.
هوش مصنوعی: درست است که میان تو و خورشید فاصله‌ای وجود دارد، اما با این حال، شدت و نور تیز و درخشان شمشیر تو از خون شهیدان به‌وجود آمده است.
هوش مصنوعی: به خاطر این شرم و حیا، لب‌هایت با غم و اندوهی عمیق رنگین شده‌اند، مانند پنبهای نرمی که بر سر شیشه‌های جذاب گل‌ها نشسته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.