|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از احساس بی‌قراری و ناآشنایی با خود صحبت می‌کند. او می‌گوید که در جستجوی هویت و وضعیت خود به تپش دل و خون شهیدان فکر می‌کند. گاهی احساس می‌کند که ضعیف شده و گاهی نیز تحت فشار قرار می‌گیرد. گوینده اشاره می‌کند که آسمان حتی از وضعیت او بی‌خبر است و در نهایت می‌داند که او در چه حالت و جایگاهی قرار دارد. این شعر به نوعی از جستجوی معنای زندگی و هویت انسانی حکایت دارد.
هوش مصنوعی: من از خودم دور شده‌ام و نمی‌دانم که به چه چیزی دچار شده‌ام. در درونم، مانند یک شهید، نگران و منتظرم که چه اتفاقی خواهد افتاد.
هوش مصنوعی: گاهی احساس می‌کنم که زندگی به من آسیب می‌زند و گاهی نیز با نعمت‌ها و لطف‌هایش مرا نوازش می‌کند. به نظر می‌رسد که آسمان یا سرنوشت نمی‌داند که من چه کسی هستم و چه سرنوشتی دارم.
هوش مصنوعی: در هر جایی که سرمه‌ای وجود دارد، من در آنجا مورد توجه قرار گرفته‌ام و خورشید می‌داند که من کی هستم و چه وضعی دارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.