|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از شاعر، به توصیف احساسات شدید و درونی او می‌پردازد. او چشم‌نوازی را توصیف می‌کند که دلش را به آتش می‌کشد و از عشق و زیبایی طرف مقابلش یاد می‌کند. شاعر از تنش‌های درونی و ناتوانی در بیان احساساتش سخن می‌گوید و به این موضوع اشاره می‌کند که همواره درونش پر از سوالات و حرف‌هاست، اما در عمل نمی‌تواند آنها را بیان کند. در نهایت، او به تأثیر عمیق نگاه معشوق بر خود و مستی ناشی از آن اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: نگاه کردن به خون، بینایی را به چالش می‌کشد و اینکه دلی که در آتش سوخته، به زیبایی گل چیدنی تبدیل شده است.
هوش مصنوعی: هر لحظه از فتنه‌های دنیا رنگ و بویی دیگر می‌گیرد و تا وقتی که ادب و مؤدب بودن مورد پرسش است، جرأت پرسیدن از آن کجا است؟
هوش مصنوعی: من حرف‌های زیادی دارم اما حال و حوصله ندارم. دل‌ام می‌خواهد از غم‌هایم بگویم، اما کو آن کسی که بتواند بشنود.
هوش مصنوعی: اسیر چشم‌های تو، در مستی غرق شده‌ام؛ حالا که فرصت پرسش از جام را پیدا کرده‌ام، کجاست؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.