سیماب توشه سفر خواب کرده ایم
این رسم تازه ای است که ما باب کرده ایم
صید اثر هلاک خدنگ دعای ماست
یا رب کمان کیست که محراب کرده ایم
شبها به یاد روی تو سیماب اشک را
از گریه شبنم گل مهتاب کرده ایم
دور از تو غیر طعنه آرام می زند
غافل که ما چه با دل بیتاب کرده ایم
ما صید امتحان جفاییم چون اسیر
شمشیر را ز شرم شکست آب کرده ایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف حالت و احساس شاعر نسبت به معشوق می‌پردازد. شاعر از سفر و سوختن در عشق می‌گوید و اشاره دارد که عواطف و اشک‌هایی که به یاد معشوق ریخته می‌شود، نمادی از عشق عمیق اوست. او همچنین به تنهایی و دوری از معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که دیگران نمی‌دانند چه حسی دارد. در نهایت، شاعر به امتحان و رنج‌هایی که از عشق می‌کشد، اشاره می‌کند و به شکلی از خجالت و سرافکندگی در برابر عشق می‌پردازد.
هوش مصنوعی: در اینجا به این موضوع اشاره شده است که ما برای سفر خود چیزهایی را آماده کرده‌ایم، و این کار که در حال خواب دیدن هستیم، به نوعی یک عادت جدید و غیرمعمول شده است.
هوش مصنوعی: شکار کردن ما نتیجه‌ی ویرانی و آسیب‌پذیری دعای ماست. پروردگارا، چه کسی است که ما عبادت را برای او با عشق و کوشش انجام داده‌ایم؟
هوش مصنوعی: شبها به یاد چهره‌ی تو، اشک‌هایمان را مانند شبنم گل در نور ماه، زینت بخشیده‌ایم.
هوش مصنوعی: دور از تو، دیگران فقط به شوخی و طعنه می‌زنند، غافل از اینکه ما به شدت بیتاب و دلتنگ تو هستیم.
هوش مصنوعی: ما در امتحان و آزمایشات رنج و سختی را تجربه می‌کنیم، مانند کسی که به خاطر شرم و خجالت از شکست، مانند اسیر در چنگال دشمن، ح modosیت را پذیرفته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.