با خون دل غبار خطش را سرشته ایم
مکتوب تازه ای به محبت نوشته ایم
طوفان ز ابر گریه ما جوش می زند
تخم چه آرزوست که در سینه کشته ایم
در جبهه سجده بت و در دل خیال دوست
ظاهر برهمینم و به باطن فرشته ایم
ما را به نکهت چمن رنگ و بو چه کار
چون لاله داغ آتش حسن تو گشته ایم
هرگز اسیر یک قدم از دل نمانده ایم
ما اختیار خود به غم دوست هشته ایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر با احساس عمیق و درد، از عشق و محبت خود نسبت به معشوق صحبت می‌کند. او با اشاره به غبار خط و مکتوب محبت، بیان می‌کند که با تلاش و رنج، عشق خود را نوشته‌اند. شاعر به طوفانی از اشک و آرزوهایش اشاره می‌کند که در دل خود پرورش داده است. او به تضاد میان ظاهر و باطن اشاره می‌کند و می‌گوید که در ظاهر به عبادت می‌پردازند، ولی در دل فقط به عشق معشوق فکر می‌کنند. همچنین، شاعر نشان می‌دهد که آنها هیچ‌گاه از غم و اندوه عشق دور نشده‌اند و این غم را انتخاب کرده‌اند. در کل، احساسات عمیق و وابستگی به عشق در این اشعار به وضوح حس می‌شود.
هوش مصنوعی: ما با حسرت و عشق فراوان، یاد و نشانه او را به وجود آورده‌ایم و نامه‌ای جدید در عشق و محبت نوشته‌ایم.
هوش مصنوعی: طوفان ناشی از اشک‌های ما از ابرها به راه می‌افتد و نشان‌دهنده این است که چه آرزوهایی را در دل خود مدفون کرده‌ایم.
هوش مصنوعی: در میدان عبادت، کسی به ظاهر در برابر بت‌ها سجده می‌کند، اما در دلش تنها عشق و یاد معشوق را دارد. من هم در ظاهرم با دیگران هستم، اما عمق وجودم از روحانیّت و نور الهی پر است.
هوش مصنوعی: ما برای عطر و زیبایی چمن چه نیازی داریم، چرا که دل ما به شدت آتش گرفته از زیبایی توست.
هوش مصنوعی: ما هرگز برای یک لحظه هم در دل خود اسیر نشده‌ایم؛ بلکه اختیار زندگی خود را به غم و اندوه دوستی که داریم سپرده‌ایم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چون ساعدت مساعد آنست رشته‌ایم
در خون خود، که عاشق آن دست گشته‌ایم
در خاک کوی خود دل ما را بجوی نیک
کو را به آب دیدهٔ خونین سرشته‌ایم
گرمان بخوان وصل نخوانی شبی، بخوان
[...]
ما علم عشق بر ورق جان نوشته ایم
خواندیم این کتاب و دگر هم نوشته ایم
با ما مگو سخن ز وجود و عدم که ما
عمریست کز وجود و عدم درگذشته ایم
ما رهروان کوی خرابات وحدتیم
[...]
ما رام خویش بهر تو دلدار گشته‌ایم
خود را به خاطر تو خریدار گشته‌ایم
یک کس خبر ز ذوق تماشای او نیافت
جز ما که محو لذّت دیدار گشته‌ایم
پر کرده‌ایم دفتر و معنی همان یکی است
[...]
دردیم و از دیار هوس کم گذشته ایم
برقیم و از قلمرو خس کم گذشته ایم
ما خامشیم و زمزمه دل نوای ماست
در کوچه فغان جرس کم گذاشته ایم
چون راز خویش آفت اقلیم شکوه ایم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.