|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از احساسات و تأثیر محبت صحبت می‌کند. او به شعله وجودش اشاره دارد و می‌گوید که مانند شمعی در شب به فغان آمده است. غیرت او به او اجازه نمی‌دهد که اثر محبت را از دل پنهان کند و در نتیجه، جایی از دلش را به نمایش می‌گذارد. او با گریه و چهره‌ای زرد شبیه به شمع توصیف می‌شود و از عشقش یاد می‌کند، در حالی که می‌داند گفتن احساساتش بیهوده نیست و می‌تواند عباراتی به زبان آورد.
هوش مصنوعی: امشب به خاطر عشق تو، درد و شوق خود را با کلمات بیان می‌کنم و مانند شمعی که در حال ذوب شدن است، احساساتم را فریاد می‌زنم.
هوش مصنوعی: غیرتم اجازه نمی‌دهد که محبت تأثیرش را بگذارد؛ هر لحظه باید دلت را از دید پنهان کنم.
هوش مصنوعی: نگاه کن به اشک‌های گرم و چهره زرد من؛ چرا که مثل شمعی در باغ، شعله‌ای از عشق و احساس را در این فصل خزان به همراه دارم.
هوش مصنوعی: من هرگز در مورد درک آن موضوع بیهوده صحبت نمی‌کنم، زیرا آن‌قدر در بند و اسیر هستم که تنها چند کلمه را به زبان می‌آورم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.