|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر به توصیف احساسی عمیق و انتظار می‌پردازد. شاعر از وجود زیبایی‌ها همچون چمن، سرو و گل سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که دل او تحت تأثیر نگاهی به میخانه است. همچنین، چشم او در انتظار خبری از آفتاب و پایان روزهای هجر است. شاعر اعلام می‌کند که دیگر نمی‌تواند تاب انتظار را تحمل کند و به دنبال جوابی می‌رود. در پایان، به حسرت و خواب که مختص خصم آسودگی است، اشاره می‌شود.
هوش مصنوعی: از میان چمنزار، سرو و گل با زیبایی و جلوه‌ای خاص به سمت ما می‌آید.
هوش مصنوعی: دل به میخانه و تماشای کسی سپرده می‌شود، تا جایی که فرد در حال نوشیدن شراب باشد.
هوش مصنوعی: چشم ستاره در دل شب پر از دوری می‌درخشد و پیامی از آمدن آفتاب را می‌آورد.
هوش مصنوعی: دیگر نمی‌توانم بیشتر صبر کنم، پس می‌روم تا پاسخ بیاید.
هوش مصنوعی: دشمن راحتی چرا خوابش نمی‌برد؟ که همیشه در فکر گرفتار است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.