خاموشی از ترانه ما جوش می زند
بیخوابی از فسانه ما جوش می زند
آب و گلش ز موج سراب است گردباد
آوارگی ز خانه ما جوش می زند
ساغر به طاق ابروی شمشیر می زنیم
خون از شرابخانه ما جوش می زند
صد صبح رستخیز به یاد نگاه تو
از باده شبانه ما جوش می زند
ابریم دیده پر نم و دامن پر از سرشک
طوفان ز آب و دانه ما جوش می زند
گردیده ایم اسیر پریشان طره ای
جمعیت از خرابه ما جوش می زند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف احساسات عمیق و دردهای انسانی می‌پردازد. خاموشی و بیخوابی از تجربیات تلخ شخصیت ناشناس برمی‌خیزد و احساس آوارگی و غم نیز از یادآوری خانه‌ای که دیگر نیست، ناشی می‌شود. ارتباط با عشق و یادهای گذشته در اشعار به وضوح حضور دارد، به‌طوری که یادنگاری از نگاه معشوق و تأثیر آن بر زندگی فرد حس می‌شود. شعر در نهایت به رنج‌های ناشی از جدایی و کمبودهایی می‌پردازد که زندگی را پر از تلاطم و بی‌نظمی کرده است.
هوش مصنوعی: صدای ساکت ما به خاطر ترانه‌ای که داریم، به وجود می‌آید و بیخوابی ما ناشی از داستانی است که به آن می‌پردازیم.
هوش مصنوعی: عناصر تشکیل‌دهنده او، از زیبایی و ظاهری فریبنده نشأت گرفته، اما طوفانی از ناآرامی و بی‌ثباتی باعث به‌هم‌ریختگی زندگی‌اش می‌شود.
هوش مصنوعی: ما در زیر طاق ابروی شمشیر، جامی سرشار از شراب می‌نوشیم و از دل شرابخانه‌مان خون می‌جوشد.
هوش مصنوعی: بسیاری از صبح‌های رستاخیز به خاطر یاد نگاه تو، از شراب شبانه ما به جوش و خروش می‌آید.
هوش مصنوعی: چشمانم پر از اشک و دامنم پر از غم است، طوفان احساسات ما از محبت و عواطفی که داریم جاری می‌شود.
هوش مصنوعی: ما در دام زیبایی و آشفتگی موهایی قرار گرفته‌ایم که همچون جمعیتی شلوغ از ویرانه‌ای ناشی می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.