چنگ دل از نغمه‌ای نی از نوایی می‌برد
هر خراش ناله‌ای راهی به جایی می‌برد
ناله نی حسن مجلس را پریشان طرّه‌ای است
هر دل از شوخی به تاراج هوایی می‌برد
حاصل دیوانه آب از شبنم گل می‌خورد
سبزه‌اش تاب از نسیم جعد سنبل می‌برد
بی‌خودی گل می‌کند از نالهٔ نی در دلم
نیستان پنداری آب از چشم بلبل می‌برد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تأثیر موسیقی و نواهایی که از نی می‌شنود اشاره می‌کند. نغمه نی دل را می‌برد و ناله‌ها و خراش‌های آن هر کدام به نوعی درد و حس را منتقل می‌کنند. ناله نی به زیبایی مجلس لطمه می‌زند و هر کسی با شوخی به نوعی درگیر می‌شود. شاعر به دیوانگی و احساس ارتبط با طبیعت اشاره می‌کند، جایی که آب و شبنم تحت تأثیر نسیم قرار می‌گیرند و گل به خاطر ناله نی در دل شاعر شکوفا می‌شود. در نهایت، تصویرسازی زیبایی از این احساسات و ارتباط با طبیعت ارائه می‌شود.
هوش مصنوعی: آوای دل‌انگیز موسیقی، روح را تسخیر می‌کند و هر زخمی که به وجود می‌آید، صدای اعتراضی را به راه می‌اندازد.
هوش مصنوعی: صدای نی در مجلس، دل‌های حاضران را به هم می‌ریزد و هر کسی را با شوخی و لطافت به دنیای دیگری می‌برد.
هوش مصنوعی: شخص دیوانه از آب شبنم گل می‌نوشد و سبزه‌اش از نسیم جعد گل سنبل سرمست و شاداب است.
هوش مصنوعی: بی‌خبری و شگفتی باعث می‌شود که دل من شبیه یک باغ پر از گل شود. انگار از ناله‌های نی، صدای زیبایی به گوش می‌رسد و گویی اشک بلبل، آب این باغ را می‌برد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.