مو به مو مژگان تر باید شکار عشق را
گریه بسیار است ابر نوبهار عشق را
از نیاز ما رخت باغ تماشا گشته است
گل بخندد از گریبان خارخار عشق را
دل به امیدی غبار راه حسرت گشته است
وعده می سوزد چراغ انتظار عشق را
از نسیم جلوه ای پرواز رنگین می کنم
نکهت گل می برد از جا غبار عشق را
چون اسیر آیینه ام از تیره بختی روشن است
صبح ما شام غریبان شد دیار عشق را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و ظرافت به توصیف عشق و احساسات مرتبط با آن پرداخته است. شاعر با استفاده از تصاویری از طبیعت و تغییرات جوی، عواطف و آرزوهای درونی خود را به تصویر میکشد. او بیان میکند که عشق همچون گلی در میانه خارهاست و گریه و حسرت در دل او جاری است. انتظار و امید در او شعلهور است، در حالی که از دوری و غم ناشی از عشق رنج میبرد. در نهایت، شاعر به تلخی این واقعیت اشاره دارد که زندگیاش به شکلی غمانگیز و تاریک پیش میرود.
هوش مصنوعی: برای شکار عشق باید تمام جزئیات و دقت را به کار گرفت، چرا که برای رسیدن به آن، نیاز به گریه و احساسات عمیق است. در واقع، عشق نیازمند صبر و احساسات لطیف و عاشقانه است که در دل مانند باران بهاری میبارد.
هوش مصنوعی: به خاطر نیاز ما، زیبایی باغ تماشا به حجاب درآمده است و گل با وجود خاری که عشق به همراه دارد، لبخند میزند.
هوش مصنوعی: دل با امیدی که دارد، دچار غم و حسرت شده است و در این بین، وعدهای که به آن داده شده، مثل شعلهای میسوزد و نشانه انتظار عشقی را روشن نگه داشته است.
هوش مصنوعی: از نسیم خوشبو و لطیف رنگین پرواز میکنم، عطر گل مرا از مکانم به دور میکند و غبار عشق را بر میدارد.
هوش مصنوعی: از آنجا که من اسیر و گرفتار آیینهای هستم، روشنایی صبح ما نشان دهنده بدبختیام است و شب ما همانند غریبان است در سرزمین عشق.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.