... از سهم تو بر فلک رساند

خصم تو فغان آفرینش

هم آباد است و هم خراب است ...

... چند غافل باشی از حال دلم دل را کنون

از تو آرم در فغان تا در فغان آرم تو را

گر نیارم گل ز باغ آوردت ای مرغ قفس ...

تا کی به درت نالیم هرشب من و دربان ها

آنها ز فغان من من از ستم آن ها

دامان توام شاید کز سعی به دست آید ...

زمام ناقه گرفته است ساربان تنها

فغان کنم نکند تا جرس فغان تنها

ز رفتنت بزمین زد مرا چو فرصت یافت ...

بلبل ما را فغان دیگر است

حرف عشق از داستان دیگر است ...

... بکوی او همه شب تا بروز مینالم

فغان که یار نمیپرسد این چه آواز است

من و شکایت جور تو بیوفا هیهات ...

... بزیر سایه ی سرو بلند بالایی است

فغان که درد تو آذر بکس نیارد گفت

چو بنده ای که گرفتار عشق مولایی است

بر آستان توام شب چو شد فغانی هست

که شب فغان سگی در هر آستانی هست

دلم پر است دم نزع شکوه تا نکنم ...

... که ننشیند کسی از هم نشینان روز پهلویت

فغان کامشب که دارم راه در بزم تو از غیرت

بسوی غیر باید بنگرم تا ننگرد سویت ...

... تا غیر آمد و سخنم ناتمام ماند

از ساقی سپهر فغان کز جفای او

دوری بسر نرفت که جم رفت و جام ماند ...

... ز شوق دام تو در آشیان نمی ماند

فغان که راز محبت به سینه می خواهم

نهان کنم ز تو اما نهان نمی ماند ...

... چگونه شاد شوم کاین به آن نمی ماند

فغان که اشک من امشب اگر به روز وداع

به جا غباری ازین کاروان نمی ماند ...

اهل وفا به آرزوی دل نمی رسند

زین نخل ها فغان که به حاصل نمی رسند

ای میر کاروان به شتابی که می روی ...

... مجنون نمیرود ز پی محمل دگر

پیش تو آورم ز غم ار مشکلی فغان

کاسان نکرده پیش نهی مشکل دگر ...

... تا من افتادم به دام افتاد غوغا در قفس

از فراموشی صیادم دل آمد در فغان

بشنوم از عندلیبی ناله هرجا در قفس ...

... که بر نداشتم آن روز هم سر از قدمش

فغان که روز فراقم زمان زمان آمد

بیاد سوی رقیبان نگاه دمبدمش ...

درین گلشن چو شاخ گل سرا پا گوش بنشینم

فغان بلبلی تا نشنوم خاموش بنشینم

فریبم میدهی از وعده ی فردا که باز امشب ...

... که از جدایی لیلی چه میکشد مجنون

فغان که نیست مرا بیشتر ز یکدل و تو

بیک نگاه بری از هزار دل افزون

... نهان ز خلق اگر امروزت از جفا کشتی

فغان ز کشتنم اکنون که زنده از جورت

کسی نماند که گوید مرا چرا کشتی ...

فغان که عمر سرآمد در انتظار کسی

که همچو عمر دمی بیش نیست یار کسی ...

... ز غیر پرسم و گوید چوپرسم از تو نگویی

فغان که غیر ز آذر هوس ز عشق ندانی

نه بد ز نیک شناسی و نه بدی ز نکویی