بغم سرای جهان خواجه خوش دلت شاد است
همیشه فکر تو در این خراب آباد است
ز بس امل دلت از یاد مرگ آزاد است
بیا که قصر امل سخت سست بنیاد است
بیار باده که ایام عمر بر باد است
بغیر زردی رخسار و اشگ خون‌آلود
به رنگ‌های جهان مبتلا نباید بود
اسیر رنگ به غیر از زیان نبیند سود
غلام همت آنم که زیر چرخ کبود
ز هرچه رنگ تعلق پذیرد آزاد است
به گوش هوش اگر بشنوی به لیل و نهار
به بی‌وفائی خود دهر میکند اقرار
مباش در پی آمال دنیوی زنهار
نصیحتی کنمت یاد گیر و در عمل آر
که این حدیث ز پیر طریقتم یاد است
ببین بدیده عبرت در این خراب آباد
به باد رفته سریرکی و کلاه قباد
ندید کام در این حجله هرکه شد داماد
مجو درستی عهد از جهان سست نهاد
که این عجوزه عروس هزار داماد است
حدیث غیر رها کن و زمان خود دریاب
ببوس غبغب ساقی بنوش جام شراب
در آبه عالم مستی شنو ز غیب خطاب
چگویمت که بمیخانه دوش مست و خراب
سروش عالم غیبم چه مژده‌ها داداست
شدم به رافت ساقی چو کامیاب از جام
وجود خویش تهی یافتم ز ننگ و ز نام
به حال مستیم آمد به گوش دل الهام
که ای بلندنظر شاهباز سد ره مقام
نشیمن تو نه این کنج محنت آباد است
تو بلبلی به مقامات خود مکن تقصیر
بسان جغد به ویرانه آشیانه مگیر
مشو به دام مذلت برای دانه اسیر
تراز کنگرهٔ عرش می‌زنند صفیر
ندانمت که در این دامگه چه افتاد است
خنک دلی که ز قید هوس بود آزاد
به خوابگاه رضا آرمیده خرم و شاد
چو قسمت تو نه کم گردد از غم و نه زیاد
غم جهان مخور و پند من مبر از یاد
که این لطیفه نغزم زرهروی یاد است
گشایشی چو ندیدی به عقده هم مفزای
بکنج غم منشین روی خود ترش منمای
رها ز خود شو و تفویض امر کن بخدای
رضا بداده بده و ز جبین گره بگشای
که بر من و تو در اختیار نگشاد است
چه گلشن است که اندر عزای خود سنبل
گشوده طره و فریاد میکند صلصل
ز بی ثباتی گل میکند فغان بلبل
نشان عهد و وفا نیست در تبسم گل
بنال بلبل بی‌دل که جای فریاد است
زهی محیط مقالات را گهر حافظ
خهی نهال کمالات را ثمر حافظ
صغیر را شده بانی بشعر تر حافظ
حسد چه میبری ای سست نظم بر حافظ
قبول خاطر و لطف سخن خداداد است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از خواجه حافظ شیرازی، به تأمل درباره زندگی، مرگ و ناپایداری دنیا می‌پردازد. شاعر به ما یادآوری میکند که امید به زندگی دنیوی، سرابی بیش نیست و عمر انسان در حال گذر است. او بر این باور است که رنگ و زرق و برق دنیا فریبنده و بی‌فایده است و باید از آن رهایی یافت.
حافظ همچنین به اهمیت لحظه حال تأکید دارد و ما را به دوری از آرزوهای دنیوی و توجه به معانی عمیق‌تر زندگی فرا می‌خواند. او به شکل سمبلیک به می و میخانه اشاره میکند، به عنوان امکانی برای گسستن از قید و بندهای دنیوی و یافتن آرامش و خوشی واقعی.
شاعر در نهایت به تلاش برای رهایی از دنیای فانی و آغوش کشیدن به رضایت درونی و خدایی اشاره میکند تا در میانه بی‌ثباتی جهان، آرامش را بیابیم.
هوش مصنوعی: در این دنیا که پر از غم و اندوه است، کسی مثل خواجه همیشه خوشحال است و دلش شاد می‌باشد. او همواره به یاد تو است و با یاد تو این مکان ویران را تحمل میکند.
هوش مصنوعی: از آن جا که دل تو به خاطر امیدهای بی‌پایانش به یاد مرگ نیست، بیایید بدانیم که این بنیاد امید خیلی سست و ناپایدار است.
هوش مصنوعی: شراب بیاور که عمر ما به سرعت در حال گذر است و ممکن است به زودی به پایان برسد.
هوش مصنوعی: جز رنگ زردی که بر چهره‌ام نشسته و اشک‌های خونینم، نباید به هیچ رنگ دیگری از دنیا دچار شد.
هوش مصنوعی: انسانی که به دنبال ظواهر و دنیا می‌رود، فقط به ضرر خود می‌افتد. اما من، بندهای هستم که تحت تاثیر ناامیدی و مشکلات زندگی قرار نگرفته‌ام و همواره به آرمان‌ها و اهداف بلند خود پایبند هستم.
هوش مصنوعی: هر چیزی که به نوعی به تعلقات و وابستگی‌ها ارتباط پیدا کند، از آن آزاد است.
هوش مصنوعی: اگر با دقت گوش کنی، در شب و روز صدای زمانه را می‌شنوی که به بی‌وفایی‌اش اعتراف میکند.
هوش مصنوعی: در پی آرزوهای دنیوی نرو و از نصیحتی که می‌کنم، عبرت بگیر و به آن عمل کن.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که سخنی که می‌گویم، از آموزه‌های یک مشاور یا راهنمای قدیمی من است که همیشه به یاد دارم و از آن بهره می‌برم.
هوش مصنوعی: در این ویرانه که زمانی پر از شکوه و عظمت بود، نگاهی عبرت‌آمیز بینداز. در اینجا، تخت و تاج پادشاهی که زمانی برپا بود، به باد رفته و دیگر خبری از آن نیست.
هوش مصنوعی: هر که به دامادی درآمد و در حجله قرار گرفت، به امید تحقق آرزوهایش نباشد؛ چرا که جهان بر اساس وعده‌های پایدار بنا نشده است.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که این موجود یا چیز، ویژگی‌ها و جذابیت‌هایی دارد که همگان به آن علاقه‌مندند و به نوعی می‌توان گفت که همیشه برای جذب توجه دیگران تلاش میکند. در واقع، این مفهوم می‌تواند به راحتی نشان دهنده تناقض‌ها یا ویژگی‌های منحصر به فرد یک فرد یا شیء باشد که باعث می‌شود در نظر دیگران جذاب به نظر برسد.
هوش مصنوعی: صحبت از مسائلی که به تو مربوط نیست را کنار بگذار و به زمان حال توجه کن. غبغب ساقی را ببوس و از شراب بنوش.
هوش مصنوعی: در دنیای پر از شگفتی‌ها و حالت‌های مستی، به صدای غیب گوش بده و بگویم که دیشب در میخانه، حالتی گیج و خراب داشتم.
هوش مصنوعی: پیام‌ها و بشارت‌های خوبی از دنیای ناپیدا به من رسیده است.
هوش مصنوعی: به محبت و مهربانی ساقی، دلم شاد و سرشار از خوشی شد، و وقتی از وجود خودم خالی شدم، از شرم و شهرت رهایی یافتم.
هوش مصنوعی: در حالت مستی، صدای الهام به دل شنیده می‌شود که به فردی با بصیرت و نظر باز، شبیه به پرنده‌ای بزرگ و رها، خبر می‌دهد که راهی را برای رسیدن به مقام و هدفش سد کرده‌اند.
هوش مصنوعی: خانه‌ی تو اینجا نیست، اینجا جایی پر از درد و رنج است.
هوش مصنوعی: ای بلبل، به مقام و جایگاه خود بی‌احترامی نکن؛ مانند جغدی که در ویرانه‌ها لانه می‌سازد، تو نیز به جایی نروید که شایسته‌ی تو نیست.
هوش مصنوعی: به خودت اجازه نده که به خاطر یک لقمه نان پایین بیایی و به ذلت بیفتی، زیرا حتی برای رسیدن به چیزهای بزرگ و والایی مانند عرش، باید افرادی در تلاش باشند و زحمات بسیار بکشند.
هوش مصنوعی: نمی‌دانم در این موقعیت چه اتفاقی افتاده است.
هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که از بند آرزوها رهایی یافته و با آرامش خاطر در خوابگاه رضا آرام گرفته و شاد و خوشحال است.
هوش مصنوعی: اگر سرنوشت تو تغییری نکند و نه از غم تو کاسته شود و نه بر آن افزوده گردد، نگران امور دنیا نباش و نصیحت من را فراموش نکن.
هوش مصنوعی: این شعر به یاد یکی از جوانمردان و دلیران اشاره دارد که مثل زرهی مقاوم و قوی است. به نوعی می‌گوید که این لطافت و زیبایی در صحبت، به یاد و خاطر اوست.
هوش مصنوعی: اگر هیچ گشایشی در کارت ندیدی، پس به غم و اندوه خود نپرداز. در گوشه‌ی دلت به خاطر مشکلات، ناراحت و ترش‌رو نباش.
هوش مصنوعی: خود را رها کن و امور خود را به خدا واگذار کن. به رضای او اعتماد کن و از سختی‌ها و گرفتاری‌ها رهایی پیدا کن.
هوش مصنوعی: بدین معناست که بر سر ما و تو، هیچ چیزی در کنترل نیست و نمی‌توانیم به آنها تسلطی داشته باشیم.
هوش مصنوعی: به چه باغ زیبایی است که در غم خود، گل سنبل شکوفه داده و با صدای زاری خود به گوش همه می‌رساند که در این اندوه به سر می‌برد.
هوش مصنوعی: بلبل بر اثر ناپایداری گل، ناله میکند؛ زیرا که لبخند گل نشان‌دهنده وفا و ثبات نیست.
هوش مصنوعی: بلبل بی‌دل دلش پر از غم و اندوه است و باید فریادش را سر دهد؛ چرا که جایی برای سکوت و خاموشی نیست.
هوش مصنوعی: حافظ همچون درختی پربار در علم و ادبیات، میوه‌های گرانبهایی از دانش و کمالات به ما می‌دهد و نوشته‌هایش جلوه‌ای از فضیلت‌های انسانی است.
هوش مصنوعی: شخصی که کمی سن و تجربه دارد، در حال ایجاد شعری زیبا از حافظ است. با این حال، تو که در نظم و شاعری ضعیف هستی، چرا به او حسادت می‌ورزی؟
هوش مصنوعی: چشم‌نوازی و زیبایی کلمات، هدیه‌ای است که از جانب خداوند به ما رسیده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.