عجب که یک دلِ خوش در جهان شود پیدا
ز شوره‌زار کجا گلسِتان شود پیدا؟
مده چو تیرِ هوایی به بادْ عمرِ عزیز
کشیده دارْ کمان تا نشان شود پیدا
مزن چو تیغ به هر سنگْ گوهرِ خود را
خموش باش که سنگِ فسان شود پیدا
عزیز دار چو اکسیر خاکساران را
که ماه مصر در این کاروان شود پیدا
کجیّ و راستی خلق را محک سَفَرَست
که حالِ تیرِ جدا از کمان شود پیدا
ز چهره‌سازیِ گل مطلبِ بهار این است
که عندلیب در این گلسِتان شود پیدا
چه خامه‌ها که در انشایِ شوق شد کوتاه
نشد که شیری از این نیسِتان شود پیدا
حضور، پردهٔ بیناییَ‌ست و پنبهٔ گوش
که قدرِ بلبلِ ما در خزان شود پیدا
ز هم جدا نَبُود نوش و نیشِ این گلشن
که وقتِ چیدنِ گلْ باغبان شود پیدا
چنین که همت ما را بلند ساخته‌اند
عجب که مطلبِ ما در جهان شود پیدا
اگر تو آینهٔ سینه را کنی پرداز
هزار طوطیِ شیرین‌زبان شود پیدا
کدام نوش که در وی نهفته نیشی نیست؟
نفاقِ بیشتر از دوستان شود پیدا
توان برید چو مقراض صائب از عالم
در این زمانه اگر همزبان شود پیدا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مضامینی همچون بودن و نبودن، عشق و غم، و حقیقت و ظاهر پرداخته است. شاعر در ابتدا به دشواری یافتن دل خوش در دنیای پر از مشکلات اشاره میکند و می‌گوید که گلستان در دشت شوره‌زاری به وجود نمی‌آید. او سپس به گذر عمر و اهمیت نگهداری از ارزش‌ها با تمثیل‌های بی‌نظیری می‌پردازد و تأکید میکند که باید به جای تندخویی و بی‌رحمی، آرامش و صلح را در روابط انسانی حفظ کرد.
شاعر حسرت‌هایی را عنوان میکند که در دنیای واقعی ممکن است اتفاق بیفتند و بیان میکند که چگونه در ظواهر خوب می‌تواند نکات منفی وجود داشته باشد. در نهایت، او بر ضرورت بلندپروازی و تلاش در زندگی تأکید دارد و می‌گوید که با همت و کمال انسانی، می‌توان به دستاوردهای عالی دست یافت. با استفاده از تصاویری زیبا، شاعر به عمق احساسات انسانی و ناپایداری‌های زندگی اشاره میکند.
هوش مصنوعی: عجب است که چطور در دنیای پر از سختی و رنج، یک دل شاد به وجود می‌آید، همان‌طور که در بیابان خشک و بی‌حیات، ناگهان گلی پیدا می‌شود.
هوش مصنوعی: مثل تیر هوایی که در باد بی‌هدف می‌چرخد، عمر گرانبهایت را بیهوده تلف نکن. کوشش کن کمان زندگی‌ات را به درستی بکش تا هدف و نشانی از خواسته‌هایت پیدا شود.
هوش مصنوعی: به آرامی و با احتیاط رفتار کن و ارزش‌های خود را بی‌دلیل به دیگران نشان نده. اگر خود را در معرض قضاوت ناآگاهانه قرار دهی، ممکن است دیگران به ارزش تو پی ببرند و آن را کم ارزش کنند.
هوش مصنوعی: محبوب خود را مانند اکسیر، که ارزش خاکی‌ها را بالا می‌برد، محترم بشمار؛ زیرا که مسافرانی که به سوی مصر می‌روند، ماه زیبا را در میان خود مشاهده خواهند کرد.
هوش مصنوعی: در زندگی، خوب و بد انسان‌ها با سفر و تجربه‌ها مشخص می‌شود، همان‌طور که حال تیر از کمان وقتی دور می‌شود، نمایان می‌گردد.
هوش مصنوعی: از زیبایی گل می‌توان فهمید که بهار به سراغ ما آمده است، چرا که بلبل در این باغ گل نمایان می‌شود.
هوش مصنوعی: تعداد زیادی از قلم‌ها در بیان احساسات عشق و شوق ناامید شدند، اما نتوانستند از این نغمه‌ی عاشقانه چیزی به‌دست آورند که شیرینی آن در وجودشان نمایان شود.
هوش مصنوعی: حضور به معنای درک و حضور ذهن است که مانند پرده‌ای در برابر چشم ما قرار دارد و گوش ما را نیز مانند پنبه مسدود میکند. در این حالت، ارزش و بزرگی بلبل ما در فصل پاییز نمایان می‌شود.
هوش مصنوعی: در این گلستان، نوش و نیش هر کدام از هم جدا نیستند، و این تنها در زمان چیدن گل است که باغبان مشخص می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر همت و اراده ما را به اوج برده‌اند، جای تعجب نیست که خواسته‌ها و اهداف ما در دنیا آشکار شود.
اگر تو آینه سینه را صیقلی کنی و از زنگار و غبار آن را پیراسته کنی آنگاه در دلت هزار طوطی شیرین زبان پدیدار می شود که شعر را به تو الهام می کنند. بیت اشاره دارد به نوع آموزش سخن گفتن به طوطی در قدیم که طوطی را روبروی آیینه قرار میدادند و شخصی پشت آینه سخن می گفت طوطی تصویر خود را در آینه طوطی دیگری می پنداشت و تصور می کرد این طوطی با او حرف می زند لذا سعی می کرد سخن گفتن او را تقلید کند و این گونه کلمات یا جملاتی را یاد می گرفت در ادبیات فارسی شاعر همان طوطی است و دل پاک و جلا یافته آن آینه است و آن که در پشت آینه سخن می گوید خداوند است اگر دل پاک باشد شاعر صرفا اآن چیزی را تکرار می کند که خداوند گفته است چنان که حافظ می فرماید در پس آینه طوطی صفتم داشته‌اند آنچه استاد ازل گفت بگو می گویم و مولوی می فرماید آینه ات دانی چرا غماز نیست؟ زانکه زنگار از رخش ممتاز نیست
هوش مصنوعی: آیا نوشیدنی‌ای وجود دارد که در آن زهر و نیشی نباشد؟ دوستی‌هایی که بیشتر از حد باشد، می‌تواند نفاق و ریا را نمایان کند.
هوش مصنوعی: در این زمانه، اگر کسی با دیگران همزبان و همدل شود، می‌تواند مانند یک قیچی، به سادگی از دنیا و مشکلات آن رهایی یابد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
ز سیر قدر بهار و خزان شود پیدا
ز خار و گل هنر باغبان شود پیدا
کسی که زهر نخورده است شهد نشناسد
ز دشمنان مزه دوستان شود پیدا
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.