|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به این نکته اشاره دارند که تغییرات و زیبایی‌های طبیعت (بهار و خزان) و همچنین حضور خار و گل در باغ، نشان‌دهنده هنر و توانایی باغبان است. همچنین، تشخیص خوبی‌ها و خوشی‌ها تنها در مواجهه با سختی‌ها و دردها ممکن می‌شود؛ به‌عبارتی، کسی که زهر را نچشیده باشد، نمی‌تواند طعم شیرینی‌ها را درک کند. این اشعار اهمیت تجربه و شناخت نسبت به دوگانگی‌ها و تقابل‌ها را بیان می‌کند.
هوش مصنوعی: از تغییرات فصل بهار و پاییز، مشخص می‌شود که در دل خار و گل، هنری وجود دارد که توسط باغبان نمایان می‌شود.
هوش مصنوعی: کسی که تجربه تلخی‌ها را نداشته باشد، نمی‌تواند شیرینی آنچه را که خوب است، درست تشخیص دهد. در واقع، مزه دوستی‌ها را نمی‌تواند بچشد و ارزش آنها را بداند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
عجب که یک دلِ خوش در جهان شود پیدا
ز شوره‌زار کجا گلسِتان شود پیدا؟
مده چو تیرِ هوایی به بادْ عمرِ عزیز
کشیده دارْ کمان تا نشان شود پیدا
مزن چو تیغ به هر سنگْ گوهرِ خود را
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.