ما ز فیض بیخودی از خودپرستی رسته ایم
قطره خود را به دریای بقا پیوسته ایم
سیل ما از خاکمال کوه و صحرا فارغ است
در تن خاکی به دریا جوی خود پیوسته ایم
برده ایم از رشته جان پیچ و تاب حرص را
چون رگ سنگ از کشاکشهای بیجا رسته ایم
سهل باشد رخنه در سد سکندر ساختن
ما که پیوند علایق را ز هم بگسسته ایم
بی نیازیم از وضو چون زاهدان در هر نماز
ما که یکجا دست خود از آرزوها شسته ایم
حلقه بر در کوفتن ما را ندارد حاصلی
ما در منزل به روی خود ز بیرون بسته ایم
پرده دام است خاک نرم این وحشت سرا
بیشتر ما بر حذر از مردم آهسته ایم
برنمی آییم با خار علایق، ورنه ما
چون سپند از آتش سوزان مکرر جسته ایم
نیست در راه نسیم مصر صائب چشم ما
ما به کنعان یوسف گمگشته خود جسته ایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساس رهایی از خودپرستی و وابستگیهای دنیوی میپردازد. شاعر بیان میکند که با رهایی از قید و بندهای مادی، به دریای بقا پیوستهاند و دیگر تحت تأثیر خواستهها و حرص نیستند. او به آسانی از چالشها و محدودیتهای زندگی رها شده و به یک نوع بینیازی و آزادی دست یافته است. شاعر همچنین به طرز تفکر عمیقتری اشاره میکند که از تعلقات و آرزوهای دنیوی فاصله گرفته و در جستجوی معنایی بالاتر در زندگی است. در کل، این متن نگاهی به روحانی شدن و رهایی از زنجیرهای دنیوی دارد.
هوش مصنوعی: ما به لطف حالتی سرشار از بیخودی، از خودخواهی و خودپرستی فاصله گرفتهایم و حالا، قطره وجود خود را به دریا و ابدیت متصل کردهایم.
هوش مصنوعی: ما از مشکلات و نگرانیهای دنیای خاکی و زمینگیر فارغ و آزادیم و در این دنیای فانی، به دنبال آرامش و انسجامی همچون جوی دریا هستیم.
هوش مصنوعی: ما از بند و پیوندهای جان، آثار حرص و طمع را دور کردهایم، مانند سنگی که از فشارهای بیفایده رها شده است.
هوش مصنوعی: ساختن سدی به استحکام سد سکندر کار دشواری نیست، زیرا ما ارتباطات و علاقههای خود را قطع کردهایم.
هوش مصنوعی: ما به نیازی به وضو نداریم، مانند زاهدانی که در هر نماز وضو میگیرند. ما که به یکباره از آرزوهایمان دست برداشتهایم.
هوش مصنوعی: به ما در زدن به در کسی فایدهای نمیرسد، چون ما در خانهمان را به روی دیگران بستهایم.
هوش مصنوعی: این زمین نرم و ملایم، در حقیقت تلهای است که خطرات را پنهان کرده است. به همین دلیل، بیشتر ما از دیگران دور و احتیاط میکنیم.
هوش مصنوعی: ما به خاطر دلبستگیها و مشکلهایمان از صعود و پیشرفت بازنمیگردیم، چرا که ما مانند دارایی espiritu در برابر آتش، بارها و بارها از چنگال مصیبتها رهایی پیدا کردهایم.
هوش مصنوعی: در مسیر نسیم، چیزی برای ما وجود ندارد. ما به دنبال یوسف گمشدهامان در سرزمین کنعان هستیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا خیال روی او بر دیده نقشی بسته ایم
با خیالش روز و شب در گوشه ای بنشسته ایم
نور چشمست او از آن در دیده اش بنشانده ایم
تا نبینندش در خلوتسرا بربسته ایم
همدم جامیم و با ساقی نشسته روبرو
[...]
ما ز حرف پوچ مانند صدف لب بسته ایم
چون گهر در خلوت روشندلی بنشسته ایم
تنگ نتواند زمین و آسمان بر ما گرفت
چون شرار از تنگنای سنگ و آهن جسته ایم
اهل مجلس در شکست ما چه یکدل گشته اند؟
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.