|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به زیبایی و جذابیت چهره‌ای اشاره می‌کند که مانند گلستان است و با شکرین‌زبان خود، دلها را تسخیر می‌کند. همچنین به عجیب بودن دیدن اثر عشق از چشمان کسی اشاره می‌کند که بدون هیچ نشانی از خود، دلها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
هوش مصنوعی: چهره‌ای زیبا و درخشان مانند ماه دارد که مانند گلستانش نور و روشنی می‌بخشد و به همین خاطر، باید از زیبایی و جذابیت لبانش تقدیر کرد.
هوش مصنوعی: عجیب است که من همیشه نشانه‌هایی از دلها را در اطراف دهانی می‌بینم که هیچ‌کس نشانه‌ای از آن ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
اگر او سخن نگوید سخنست در دهانش
و گر او کمر نبندد نظرست در میانش
من اگر بخنده گویم دهنش به پسته ماند
مشنو که هیچ نبود بلطلافت دهانش
برو ای رقیب و بر من سر دست بیش مفشان
[...]
چو خیال گشتی ای تن، خبری ده از میانش
چو غبار گشتی ای سر، بنشین بر آستانش
چو در آتشی تو ای جان، ز لبش حکایتی گو
چو عدم گشتی ای دل، صفتی کن از دهانش
منم و کمینه جانی، که ز غم به لب رسانم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.