|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس خدمتگذاری و ارادت نویسنده به خداوند است. او می‌گوید که پدرش نیز در بندگی خدا عمرش را سپری کرده و او، به عنوان فرزند، از نعمت‌های خداوند بهره‌مند شده است. در نهایت، نویسنده تأکید می‌کند که دیگر هیچ خدمتی جز خدمت به خداوند نمی‌کند، زیرا او را از نعمت‌های الهی پرورده است.
هوش مصنوعی: پدرم همیشه در خدمت تو بود و عمرش را در این راه سپری کرد.
هوش مصنوعی: شخصی که در دل و وجودش، عشق و محبت تو را حس کرده، به خاطر تو چشمانش را به دنیا گشوده است.
هوش مصنوعی: هیچ کس دیگری به من خدمت نخواهد کرد، چون تنها تو هستی که من را پرورش داده‌ای.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
روز دیگر عتابها کردست
سعد و کرا به یاری آوردست
دین حق تاج و افسر مردست
تاج نامرد را چه در خوردست
به خدایی که با بزرگی او
چرخ با آنچه اندرو خردست
که مرا پای در رکاب سفر
دست بوسیدن تو آوردست
ورنه بینی که نقش بس خردست
باد ازین گونه گل بسی بردست
چون چناری میان تهیست فلان
که همه آبها زین خوردست
از درون خالی از برون بی بر
وانگه از حرص پای تا سردست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.